کشتی آزاد یک رقابت بین دو ورزشکار است. هر یک از ورزشکاران سعی می کنند با کمک تکنیک های دیگر (گرفتن ، پرتاب ، تلنگر ، رفت و برگشت و حرکت) دیگری را روی تیغه های شانه بگذارند یا برنده شوند.
برای مسابقات کشتی آزاد ، یک منطقه فرش مربع شکل خاص ترتیب داده شده است ، ضلع آن هشت متر است. لباس شرکت کنندگان از لوتارهای کشسان قرمز یا آبی ، تنه شنا و کشتی گیران تشکیل شده است. کفش های کشتی نرم ، بدون پاشنه و قطعات مختلف فلزی ساخته می شوند.
روی فرش ، ورزشکاران از هر راه ممکن سعی می کنند حریف را به پشت خود برگردانند و تیغه های شانه اش را روی فرش فشار دهند. امتیازات برای تکنیک های برگزاری اعطا می شود ، شما می توانید از نظر فنی ، یعنی داشتن مقدار زیادی امتیاز ، برنده شوید. در طول مسابقه ، کشتی گیران چنگ می زنند و مراحل را انجام می دهند. برای این منظور از دست و دست و پا در دکه ها استفاده می شود. دعوا پنج دقیقه طول می کشد. اگر در این مدت هیچ کس روی تیغه های شانه نبوده و سه امتیاز برای اقدامات فعال دریافت نکرده باشد ، سه دقیقه دیگر اضافه می شود. و همینطور ادامه دهید تا برنده مشخص شود. تیمی از داوران که امتیاز می گیرند و پیروزی را بر روند مبارزه نظارت می کنند.
ورزشکاران به دسته های وزنی تقسیم می شوند. از سال 1928 ، قانونی وضع شد - از هر کشور یک شرکت کننده از هر کشور. بازنده از بازی ها حذف می شود.
کشتی آزاد برای اولین بار در برنامه بازیهای المپیک تابستانی در سال 1904 در سنت لوئیس (ایالات متحده آمریکا) گنجانده شد. سپس همه شرکت کنندگان (42 نفر) نماینده این کشور بودند. اروپایی ها بلافاصله این نوع کشتی را قبول نکردند ، بنابراین در المپیک بعدی نبود.
اما بعد این ورزش بصورتی پایدار و محکم وارد برنامه بازی های تابستانی شد. قوانین مسابقات تغییر کرد ، اما شرکت اکثریت ورزشکاران فقط از یک کشور دیگر مجاز نبود. روسیه تیم کشتی آزاد خود را برای حضور در المپیک 1996 ایجاد کرد.
در سال 1980 ، کشتی آزاد زنان نیز به رسمیت شناخته شد و در بازی های المپیک در سال 2004 در آتن ظاهر شد. این سومین مبارزه تک نفره زنان پس از تکواندو و جودو بود.
اکنون ورزشکارانی از ایالات متحده آمریکا ، روسیه ، آذربایجان ، ایران ، ترکیه ، جورجیا در کشتی آزاد در جهان پیشتاز هستند.
