بسیاری از مسابقات ورزشی در هلاس باستان برگزار می شد. یونانیان به کمال جسمی اهمیت زیادی می دادند و انواع بازی ها و مسابقات علاقه همه را برمی انگیخت. محبوب ترین و قابل توجه ترین بازی های المپیک بود که هر چهار سال یک بار در شهر المپیا ، در شمال غربی شبه جزیره پلوپونس برگزار می شد. آنها به خدای متعال زئوس اختصاص داده شده بودند ، بنابراین پیروزی در این بازیها با افتخارترین بازی محسوب می شد.
مدت ها قبل از شروع بازی ها ، پیام رسان ها در سراسر هلاس سفر کردند و مسابقات آینده را اعلام کردند. و از سراسر جهان ، مردم شروع به هجوم به المپیا کردند. به منظور نجات آنها از خطرات غیر ضروری ، آتش بس عمومی اعلام شد. مدتی قبل از شروع بازی ها ، برای دوره برگزاری و مدتی بعد معتبر بود - برای اینکه ورزشکاران و تماشاگران بتوانند آزادانه از المپیا به خانه های خود بروند. نقض این آتش بس یک مقدس مقدس بودن تلقی می شد ، که مجازات شدید خدایان را در پی داشت.
از لحاظ تئوری ، هر شهروند آزاد و کامل می تواند در این مسابقه شرکت کند. در عمل ، برای رسیدن به نتایج بالا ، برای ادعای پیروزی ، باید به طور مداوم و برای مدت طولانی تمرین کرد. در نتیجه ، افرادی که با کار خود زندگی می کنند - بازرگانان ، صنعتگران ، دهقانان ، ماهیگیران ضعیف - به راحتی نمی توانند در المپیک شرکت کنند. آنها فقط به عنوان تماشاگر در آنجا بودند. خوب ، خارجی ها یا بردگان هم نمی توانند این کار را انجام دهند. از طرف دیگر ، زنان با تهدید به مرگ مجاز به رقابت نبودند. قابل قبول ترین نسخه چنین محرومیتی سختگیرانه این است که ورزشکارانی که مدتهاست برهنه رقابت می کنند خجالت نکشند.
این بازی ها با مراسم روشن شدن آتش در معبد Olympus Zeus آغاز شد. بدین ترتیب ، یونانیان یاد تیتان پرومتئوس را گرامی داشتند ، که طبق افسانه ها ، آتش را از خدایان ربود و آن را به مردم هدیه داد. مشعل روشن به محل مسابقه تحویل داده شد ، جایی که قرار بود بازی های آینده را به همان شکل مقدس کند.
برای مدت طولانی ، ورزشکاران فقط در دو مرحله از راه دور 1 مرحله ای (حدود 192 متر) شرکت می کردند. کلمه "استادیوم" از این اصطلاح است. سپس این برنامه شامل انواع دیگر مسابقات - دویدن در مسافت های مختلف ، مشت مشت ، کشتی ، مسابقات ارابه بود. از برنده به عنوان قهرمانی که شهر خود را مشهور کرد ، تقدیر شد.
بازی های المپیک بیش از هزار سال است که برگزار می شود و در سال 394 ممنوع شد. آنها فقط در پایان قرن نوزدهم احیا شدند.
