اگر اسکی خریده اید ، این بدان معنا نیست که مانند ساعت با چاقو روی آنها برف می لغزید. اسکی های پلاستیکی به طور مطلوب با اسکلت های چوبی مقایسه می شوند. اسکی های پلاستیکی بهتر سر می خورند ، اما به روغن کاری نیز نیاز دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
پماد های زیادی برای روانکاری اسکی های پلاستیکی در دسترس است که باعث افزایش سر خوردن روی برف می شود و از لغزش اسکی هنگام لگد شدن جلوگیری می کند.
گام 2
همه پمادهای اسکی به 2 نوع تقسیم می شوند - پماد های لغزنده یا پارافین و پماد های نگهدارنده. اولی به شما امکان می دهد تا در برف بهتر سر بخورید ، در حالی که دومی اصطکاک را افزایش می دهد و از لیز خوردن اسکی هنگام حرکت در برف جلوگیری می کند.
مرحله 3
با توجه به قوام ، پماد ها به دو حالت جامد (برای هوای سرد) و مایع (برای هوای گرم) تقسیم می شوند. آماتورها از پمادهای جامد استفاده می کنند ، در حالی که افراد حرفه ای معمولاً مایع را انتخاب می کنند.
مرحله 4
اسکی های پلاستیکی معمولاً در محل اتصال چمدان با پماد های نگهدارنده روغن کاری می شوند ، زیرا این نوع اسکی سر خوردن خوبی دارد. اسکی های پلاستیکی به ندرت با پماد برای کشویی روغن می شوند.
مرحله 5
پمادهای لغزش انگشت پا و انتهای اسکی را مالش می دهند و با پماد نگهدارنده منطقه میانی اسکی ها را می مالند. این برای کسانی است که حرکت کلاسیک را ترجیح می دهند. برای اسکیت ، اسکی ها را کاملاً با پمادهای کشویی مالش می دهند. در طول روز ، درجه حرارت در مسیر می تواند تغییر کند ، بنابراین توصیه می شود برای دامنه های دمایی مجاور یکدیگر از پماد استفاده کنید. هنگام لغزش اسکی ، منطقه روانکاری آنها افزایش می یابد و آن را کمی به جلو منتقل می کنید. پماد برای یک فاصله 5 تا 10 کیلومتری کافی است و پس از آن لازم است اسکی ها را دوباره آغشته کنید.
