پرش با اسکی از پرشهای مجهز اسکی در برنامه اسکی ترکیبی نوردیک گنجانده شده است و همچنین به عنوان یک ورزش مستقل عمل می کند. نروژ به عنوان زادگاه پرش با اسکی در نظر گرفته شده است ، جایی که مسابقات مشابهی در سال 1840 برگزار شده بود.
در ابتدا ، اسکی بازان از طاقچه های طبیعی دامنه کوه ها می پریدند ، بعداً از سازه های مخصوص ساخته شده اند. طول پرواز اندازه گیری نشد ، ارتفاع پرش مهم بود. ثبت رسمی محدوده از سال 1868 آغاز شد. از سال 1945 ، پرش ها نیز با توجه به صحت پرواز ، تعادل پویا ، کنترل بدن در حین پروازها ، روش فرود و سرگرمی مورد قضاوت قرار می گیرند.
برنامه اولین بازی های المپیک زمستانی در سال 1924 شامل پریدن از یک تخته پرش 70 متری بود و از سال 1964 اسکی بازان از تخته پرشی 70 و 90 متری پریدند. از سال 1992 ، نمایش های فردی بر روی تخته های پرشی با ارتفاع 90 و 120 متر ، نمایش های تیمی - فقط در 120 متر برگزار می شود.
پرش ها توسط پنج قاضی روی یک سیستم 20 امتیازی قضاوت می شوند. در این حالت ، بهترین و بدترین نمرات کنار گذاشته می شوند ، سه میانگین محاسبه می شود. توجه ویژه ای به روش فرود داده می شود ، برای سقوط یا لمس زمین با دست ، هر داور 10 امتیاز را برمی دارد. فقط مردان می توانند در مسابقات رسمی پرش با اسکی شرکت کنند.
تکنیک پرش اسکی با گذشت زمان تغییر کرده است. پرشگران نروژی شیوه پرش با چتر را تمرین می کردند ، که تا سال 1954 عملاً در مسابقات جهانی و بازی های زمستانی المپیک برنده های ثابت نبودند.
سپس قهرمانی توسط فنلاندی ها انجام شد و آنها به سبک موسوم به آیرودینامیک روی آوردند. در حین پرش ، اسکی بازان شروع به محکم فشار دادن دستان خود بر روی بدن کردند و تقریباً به موازات اسکی دراز کشیدند. علاوه بر این ، فنرهای فنلاندی حدس می زدند كه فنری را كه باعث می شود بوت ها به سمت اسكی جذب شوند ، ضعیف كنند و در نتیجه بالابر را افزایش دهند. از سال 1964 ، نه تنها فنلاندی ها و نروژی ها شروع به دریافت مدال کردند ، بلکه پرندگان از جمهوری دموکراتیک آلمان ، آلمان ، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، اتریش ، لهستان و سوئد نیز شروع به دریافت مدال کردند.
در سال 1989 ، یك بوكلوف یك ورزشكار از سوئد انقلابی در فن پرش اسكی ایجاد كرد. او پس از فشار دادن انگشتان اسکی را پهن کرد که باعث افزایش چشمگیر دامنه پروازها شد. در ابتدا ، داوران سبک جدید را دوست نداشتند و به بوکلف نمره کمی برای تکنیک می دادند. اما از نظر مسافت پرش ، او به سادگی هیچ برابري نداشت و در آینده همه دنیا به روش V شکل روی آوردند.
سبک پرش جدید باعث ایجاد نمای جدیدی از جهش هایی که بیشتر کشیده شده اند شده است. ورزشکاران ، در حال پاره شدن از آنها ، جریان هوا را می گیرند و مانند گلایدرها اوج می گیرند. این امر باعث افزایش ایمنی پرواز شد.
