در سال 1968 ، بازی های المپیک تابستانی برای اولین بار در تاریخ آنها در مکزیک ، دقیق تر ، در پایتخت ایالت ، مکزیکو سیتی برگزار شد. پیش از آن فقط ایالات متحده میزبان المپیک در قاره آمریکا بود. این مسابقات نه تنها به دلیل ورزش بلکه به دلیل وقایع اجتماعی و سیاسی پیرامون بازی ها در تاریخ ثبت شد.
ورزشکارانی از 112 کشور در بازی های المپیک در مکزیکو سیتی شرکت کردند. به دلیل اعلام استقلال بسیاری از کشورهای آفریقایی ، تعداد شرکت کنندگان به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
مقام اول جدول رده بندی غیررسمی مدال را ایالات متحده به خود اختصاص داد. به طور سنتی ، تیم ورزشکاران آمریکایی قدرتمند به نظر می رسید. هم مردان و هم زنان چندین مدال دونده و پرش برای تیم ملی خود کسب کرده اند. شناگران این کشور نیز عملکرد خوبی داشتند.
اتحاد جماهیر شوروی با چند مدال عقب در جایگاه دوم قرار گرفت. ورزشکاران شوروی در ژیمناستیک ، بوکس و وزنه برداری پیشرو بودند. تیم های والیبال شوروی مردان و زنان نیز طلا دریافت کردند.
مقام سوم ، متعجب متخصصان ورزش ، توسط ژاپن به دست آمد. توسعه اقتصادی این ایالت پس از جنگ جهانی دوم تأثیرات مثبتی در محبوبیت ورزش داشت. ژاپنی ها موفقیت خود را در ماراتن و همچنین در والیبال نشان دادند - هم تیم های زنان و هم مردان مدال نقره شدند.
بازیهای المپیک مکزیکو سیتی به دلیل اعتراضات فراوان مشهور شده اند. جنبش های جوانان مکزیکی تظاهرات خیابانی را آغاز کرده و خواستار سرنگونی دولت هستند. آنها دوره المپیک را برای این منظور انتخاب کردند تا حداکثر توجه جامعه جهانی را به سیاست های مقامات مکزیک جلب کنند.
برخی از ورزشکاران در اقدامات سیاسی فردی شرکت کرده اند. به عنوان مثال ، دو ورزشکار سیاه پوست آمریکایی ، درست در مراسم اهدای جایزه ، اعتراض خود را علیه تبعیض علیه سیاه پوستان ایالات متحده به راه انداختند. این یک نقض نظم بازی ها بود ، که در نهایت با رد صلاحیت برای آنها در خانه پایان یافت.
در همان زمان ، ورا چاسلاوسکا ، ژیمناست ژیمناستیک چکسلواکی نیز علیه اتحاد جماهیر شوروی در مراسم اهدای جوایز ، به ویژه حمله به چکسلواکی صحبت کرد. این معلوم شد که پایان کار ورزشی او است.
