آتش یکی از معروف ترین نمادهای بازی های المپیک است. شخصی که افتتاحیه المپیک را تماشا می کرد ، دید ورزشکاری با مشعل سوزان در استادیوم ظاهر می شود و چگونه ظرف بزرگی - کاسه شعله المپیک - از این مشعل روشن می شود. این مراسم بطور ناگهانی طوفانی از احساسات را برمی انگیزد. حین مسابقه باید همیشه آتش روشن باشد. وقتی المپیک رسماً تعطیل شود ، آتش کاسه خاموش می شود.
طبق افسانه های یونان باستان ، آتش از کوه مقدس المپ ، جایی که خدایان در آن زندگی می کنند ، به زمین آورده شده است. اما این هدیه ای از طرف خدا نبود! پرومتئوس تیتان آتش را دزدید و آن را به مردم داد و مردم را به استفاده از آن یاد داد. با تشکر از این ، مردم دیگر در برابر حیوانات سرد و درنده بی دفاع نبودند ، زندگی برای آنها آسان تر شد. بدین جهت ، پرومتئوس ، به دستور خدای اعلای زئوس ، به صخره ای زنجیر شد و سالها عقابی به جگر او نوک زد. این عذابهای وحشتناک ادامه داشت تا اینکه قهرمان بزرگ هرکول عقاب را کشت و پرومتئوس را آزاد کرد. طبق افسانه ها ، هرکول مسابقات را در شهر المپیا آغاز کرد و بازی ها را به زئوس اختصاص داد تا خشم خود را کم کند.
با یادآوری از خودگذشتگی پرومتئوس ، یونانیان باستان قبل از شروع مسابقه آتش روشن کردند. بدین ترتیب آنها یاد وی را گرامی داشتند. علاوه بر این ، آتش در میان مردم باستان یک نماد مقدس بود: اعتقاد بر این بود که "یک شخص را" پاک می کند. بنابراین ، قرار بود مراسم روشنایی آتش هم شرکت کنندگان مسابقات و هم تماشاگرانی را که از نیت بد به الیمپیا آمده بودند ، از بین ببرند. شعله آتش ، همانطور که بود ، بر ماهیت مقدس مسابقات اختصاص داده شده به خدای برتر تأکید می کرد ، به صلح اعلام شده در زمان بازی کمک می کرد.
وقتی قرن ها بعد ، بارون پیر دو کوبرتن و همکارانش بازی های المپیک را احیا کردند ، آتش به عنوان یکی از نمادهای این رقابت انتخاب شد. البته ، هیچ کس به خدای زئوس در قرن نوزدهم اعتقاد نداشت ، اما المپیاد احیا شده قرار بود صلح بین مردم را تقویت کند. "شما باید در استادیوم ها رقابت کنید ، نه در میدان جنگ!" - این اصل دو کوبرتین بود. و شعله شعله المپیک این موضوع را تا امروز به یاد مردم می آورد.
در معبد هرا در قلمرو المپیا از خورشید با استفاده از آینه مخصوص روشن می شود. و سپس مشعل سوزان در مسابقات رله ورزشکاران به کشوری که بازی ها در آن برگزار می شود تحویل داده می شود. دونده ها ، به نوبت ، مشعل را به ورزشگاه اصلی می آورند. و در لحظه ظاهر شدن شعله در کاسه ، المپیاد باز در نظر گرفته می شود.
