"ماشین قرمز" - به این ترتیب تیم ملی هاکی روی یخ شکست ناپذیر اتحاد جماهیر شوروی در دهه 70-80 قرن گذشته خوانده شد. اما تیم اسکیت رویی اتحاد جماهیر شوروی نیز در آن سالها از رقابت خارج بود. علاوه بر این ، برخلاف بازیکنان هاکی تیم ملی روسیه که در حال حاضر است ، پس از سال 1992 مواضع خود را رها نکرد. در واقع ، در شش تورنمنت المپیک پس از اتحاد جماهیر شوروی ، از جمله سوچی-2014 ، اسکیت بازهای روسی 26 مدال از فرقه های مختلف - بیش از هر کس دیگری در جهان - به دست آوردند.
از رودنینا تا لیپنیتسکایا
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و ظهور ورزش های روسیه ، اسکیت بازان از موقعیت های رهبری خود در جهان عقب نمانند ، بهترین کادرها از دست ندادند. برعکس ، آنها به پیروزی های یکی پس از دیگری از جمله مسابقات المپیک ادامه دادند. این اتفاق عمدتاً به این دلیل اتفاق افتاد که وزارت ورزش و فدراسیون اسکیت روی کشور این کشور موفق به حفظ بیشتر مدارس کودکان و نوجوانان شدند که هنوز در اتحاد جماهیر شوروی پیشرو بودند ، ثبت نامی که در زمان روسیه به وضوح کاهش پیدا نکرد. محبوبیت این ورزش نیز کاهش نیافته است. و به لطف انواع یخ ها ، از جمله نمایش های تلویزیونی ، حتی بیشتر شد. و عزیمت چندین مربی برجسته به خارج از کشور عملاً تاثیری بر کیفیت کار کسانی که باقی مانده و ظاهر متخصصان جدید بودند ، نداشت.
در نتیجه ، جانبازان ستاره ای به سرعت جای خود را به نسل جدیدی از اسکیت بازهای با استعداد روسی که در حال حاضر تاریخ شکوه پیروزی های خود را ادامه می دهند ، دادند. به جای لیودمیلا بلوسوا ، ایرینا رودنینا و مارینا کلیموا ، النا برژناایا ، ایرینا لوباچوا ، یولیا لیپنیتسکایا و بسیاری دیگر بت طرفداران شدند. بنابراین ، هیچ چیز غیر منتظره ای در این واقعیت وجود ندارد که روسیه موقعیت برتر خود را در اسکیت روی جهان از دست نداده است. به هر حال ، هیچ رکود اقتصادی و به همین ترتیب ، هیچ بازگشتی وجود نداشت. او به سادگی کار خود را از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بر عهده گرفت و بیشتر روی یخ غلتید و به سختی متوجه رقبا شد.
پایه روسی
برای نشان دادن همه موارد بالا ، کافی است به آمار عملکرد اسکیت بازان روسی در تمام بازی ها نگاه کنیم ، از اولین بازی برای این کشور در Lillehammer-94 شروع می شود و با پیروزی سوچی-2014 به پایان می رسد. بنابراین ، در شش مسابقات المپیک که طی 20 سال برگزار شد ، آنها 26 مدال کسب کردند. شامل 14 طلا ، 9 نقره و سه برنز. و در چهار المپیک - 1994 ، 1998 ، 2006 و 2014 - آنها نتیجه بازیهای 92 را تکرار کردند و هر کدام پنج جایزه از جمله سه جایزه طلا را از آن خود کردند. تنها ناکامی و حتی نسبی در مقایسه با دستاوردهای قبلی را می توان تنها عملکردی در بازی های المپیک 2010 ونکوور دانست که روس ها فقط دو مدال داشتند و حتی یک طلا هم نبود.
پیروزی بعدی در سوچی ، جایی که یازده اسکیت باز روسی به یک باره به سکوهای المپیک صعود کردند و بیشتر آنها دو بار ، می تواند نوعی رضایت خاطر از شکست در ونکوور و شاخص قدرت واقعی مکتب روسی محسوب شود. به خصوص شایان توجه است عملکرد آدلینا سوتنیکووا در سوچی ، که موفق به انجام کاری شد که نه پیشکسوتان مشهور او از تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی النا وودورزوا و کیرا ایوانووا ، و نه ستاره های سابق قهرمان جهان اسکیت چهره ماریا بوتیرسکایا و ایرینا اسلوتسکایا می تواند انجام دهد یعنی - برای تبدیل شدن به اولین قهرمان المپیک کشور در اسکیت تک زنان.
چهره های پانین-کولومنکین
صحبت از دستاوردها و رهبری اسکیت رویی مدرن روسیه ، نمی تواند ریشه های آن را به یاد نیاورد. اولین روس ها روی یخ جهان و کاملاً موفق ، نه در زمان اجرای تاتیانا ناوکا و اوگنی پلوشنکو ، بلکه در پایان قرن نوزدهم اتفاق افتاد. در مسابقات سن پترزبورگ ، که در سال 1890 برگزار شد و به 25 سالگرد پیست اسکیت در باغ یوسوپف اختصاص یافت ، مقام اول را با برنده شدن در انواع برنامه ها ، توسط یک ورزشکار از انجمن اسکیت محلی الکسی لبدف گرفت.با توجه به مهارت شرکت کنندگان ، این مسابقات را می توان حتی یک قهرمانی غیر رسمی جهان دانست. در واقع ، در میان کسانی که لبدف از آنها جلوتر بود ، همه قوی ترین اسکیت بازهای اروپا و آمریکا در آن زمان بودند.
اندکی بعد ، نیکلای پانین-کولومنکین ، که به سرعت مشهور شد ، شروع به نمایندگی از روسیه در مسابقات بزرگ بین المللی کرد. در سال 1903 ، روس در مسابقات قهرمانی جهان که در حال حاضر رسمی است ، در رسم چهره های پیچیده روی یخ ، که قبلا در سن پترزبورگ برگزار شده بود ، مقام دوم را کسب کرد. و پنج سال بعد ، پنج بار قهرمان اسکیت روی روسیه پانین-کولومنکین در میدان اسکیت لندن مدال طلای المپیک را بدست آورد.
