سنت روشن شدن شعله المپیک از مشعلی که قاره ها را فرا گرفت از آلمان نشأت گرفته است. رله المپیک توسط کارل دیم اختراع شد که دبیرکل کمیته بازیهای المپیک بود که در سال 1936 در برلین برگزار شد.
والتر لمکه مجسمه ساز مشهور اولین مشعل المپیک را طراحی کرد. با یک آینه بزرگ سهمی در Olympia روشن شد و فقط در 12 روز و 11 شب به برلین منتقل شد. در این رله 3331 نفر شرکت کردند که مسافت 3187 کیلومتر را طی کردند.
بعداً ، در سال 1938 ، کارگردان آلمانی ، لنی ریفنشتال ، فیلمی در مورد این مسابقه رسانایی ساخت که "المپیا" نام داشت.
به طور سنتی ، مشعل المپیک توسط دونده ها حمل می شد ، اما گاهی اوقات از روش های دیگر حمل و نقل برای جابجایی آن استفاده می شد. او را با کشتی ، هواپیما ، کانو و حتی شتر منتقل کردند. در حالیکه مسابقات سوارکاری در استکهلم در طول سفر خود برگزار می شد ، مشعل ها در حالی که به المپیک 1956 ملبورن می رفتند ، مشعل را با اسب حمل می کردند.
در سال 1976 ، شعله های المپیک سفری خارق العاده را رقم زد. در المپیا ، این سیگنال به سیگنال رادیویی تبدیل شد و سپس با استفاده از ماهواره ، به کانادا منتقل شد. در آنجا ، یک سیگنال رادیویی پرتوی لیزر را فعال کرد که باعث آتش بازی های المپیک جدید شد.
مشعل المپیک از بستر دریا نیز بازدید کرد. در سال 2000 ، توسط بیولوژیست وندی کریگ-دانکن در امتداد صخره بزرگ سد در سواحل استرالیا حمل شد. این مشعل به لطف ترکیبی خاص و درخشان که توسط دانشمندان به طور خاص برای این رویداد ساخته شده بود ، به زیبایی در زیر آب سوخت.
طولانی ترین رله مشعل در سراسر جهان نامگذاری شده است. 78 روز به طول انجامید و در سال 2004 اتفاق افتاد. شعله المپیک توسط 11400 مشعل دار از دست به دست دیگر منتقل شد. وی مسافت 78000 کیلومتر را طی کرد. در جریان رله جهانی مشعل ، مشعل المپیک برای اولین بار به آفریقا و آمریکای جنوبی سفر کرد. او را در تمام شهرهایی که قبلاً المپیک در آنها برگزار شده بود منتقل می کردند. رله مشعل هم در آتن ، جایی که بازیهای تابستانی 2004 برگزار شد ، آغاز و پایان یافت.
