40 سال از فاجعه می گذرد. قرار بود بازی های المپیک در مونیخ به نمادی از تجدید آلمان و دیگر کشورهایی تبدیل شود که در جنگ جهانی دوم "مقصر" بودند. این اتفاق نیفتاد: 11 ورزشکار اسرائیلی توسط افراط گرایان فلسطینی مورد وحشت قرار گرفتند و برگزار کنندگان این بازی ها قادر به جلوگیری یا سرکوب درگیری نبودند. آیا این یک حادثه غم انگیز بود یا یک توطئه از پیش طراحی شده؟ هنوز پاسخی برای این سوال وجود ندارد.
در 5 سپتامبر 1972 ، تروریست های مسلح فلسطینی از گروه سپتامبر سیاه بدون مانع وارد منطقه المپیک شدند و 11 ورزشکار اسرائیلی را به گروگان گرفتند. این ساعت 4:10 صبح رخ داد. مونیخ کاملاً آماده چنین تحولاتی نبود: نگهبانان غیر مسلح ، حصار تزئینی اطراف دهکده المپیک. افراط گرایان رادیکال خواستار آزادی 232 عضو سازمان آزادیبخش فلسطین از زندانهای اسرائیل ، دو تروریست آلمانی و 16 زندانی در زندانهای اروپای غربی شدند.
نخست وزیر اسرائیل گلدا میر از مذاکره با تروریست ها خودداری کرد. سرویس های مخفی اسرائیل برای آزادی گروگان ها کمک خود را ارائه دادند ، اما آلمانی ها آن را قبول نکردند. در نتیجه ، هر 11 ورزشکار کشته شدند. 5 ستیزه جو و یک پلیس آلمانی آنتون فلیگرباوئر نیز کشته شدند. هرچقدر که بدبینانه به نظر می رسد ، مرگ یک پلیس برای درک آنچه اتفاق افتاده مفید بود: هر دو مردم از دست افراط گرایان رنج می بردند و ابراز مشارکت و همدردی با اسرائیل بدون احساس گناه امکان پذیر بود. اسامی اسرائیلی های کشته شده: دیوید برگر ، یوسف رومانو ، موشه وینبرگ ، الیازر خلفین ، زئوف فریدمن ، مارک اسلاوین ، آندری اسپیتسر ، کهات شور ، آمیتسور شاپیرو ، یااکوف اسپرینگر.
مقامات FRG به درخواست اسرائیل برای تعلیق بازیهای المپیک پاسخ منفی دادند. آنها انگیزه این تصمیم را این واقعیت قرار دادند که "عقب نشینی" به معنای پیروزی تروریسم جهانی ، تسلیم شدن در برابر آن است. بنابراین ، روز بعد ورزش ادامه یافت. در نتیجه ، اتحاد جماهیر شوروی 50 مدال طلا ، ایالات متحده آمریکا - 33 گرفت. جالب است بدانید که هر پنجمین "طلای" تیم آمریکایی متعلق به یهودی مارک اسپیتز است.
اقدامات امنیتی پلیس آلمان یکی از فاجعه بارترین عملیات در تاریخ سرویس های ویژه محسوب می شود. آیا این تصادف است؟ نسخه معتبر آلمانی اشپیگل ("آینه") برخی از اسناد مربوط به وقایع چهل سال پیش را منتشر می کند. این اسناد نشان می دهد که سرویس های ویژه آلمان دو بار در مورد حمله تروریستی قریب الوقوع هشدار داده شده اند. با این حال ، آنها اهمیت اطلاعات دریافتی را دست کم گرفتند و مطمئن بودند که گروه سپتامبر سیاه آمادگی ضعیفی داشته و قادر به "چرخش" در شهری مملو از مهمان نیستند ، و بنابراین همه چیز را به خودی خود پیش می برند.
در همان زمان ، معلوم شد که "سپتامبر سیاه" توسط نئونازی های آلمانی کمک می شود. ولفگانگ آبراموسکی و ویلی پول ، اعضای گروه مقاومت ملی سوسیالیست برای آلمان بزرگ ، با تروریست ها همکاری نزدیک داشتند. شاید اینها بازتاب ناسیونال سوسیالیسم "سقوط" 27 سال پیش بود. به هر حال ، مونیخ پایتخت باواریا از لحاظ جغرافیایی با اردوگاه بدنام بدنام داخائو همسایه است. اتفاقی؟
برای 40 سال آینده ، آلمان در تلاش است تا ردپای اشتباهات خود را پنهان کند. در همین حال ، موساد اطلاعاتی اسرائیل عملیاتی را با عنوان "خشم خدا" آغاز می کند. گلدا میر در کنست گفت: "اسرائیل تمام تلاش و توانایی خود را به کار خواهد گرفت تا مردم ما از هر تروریستی که باشند تروریست ها را پشت سر بگذارند." لیستی از وظایف اولویت دار تهیه شد که هدف آن خنثی سازی و از بین بردن نه تنها "سپتامبر سیاه" ، بلکه کل شبکه تروریستی در اروپا است. افراط گرایان تا چه مدت به "تجاوز" به نظم عمومی ادامه می دهند؟
تابستان 2012 بازی های المپیک در لندن است.اقدامات امنیتی عظیم در اینجا انجام شده است. دهکده المپیک با 18 کیلومتر حصار برقی احاطه شده است ، که توسط 13 ، 5 هزار سرباز محافظت می شود ، بسیاری از واحدهای سگ ، اسلحه های ضد هوایی و جنگنده ها آماده می شوند. از یک سو ، چنین عمل گرایی موجه است ، از سوی دیگر ، تعطیلات "صلح و دوستی" به یک انتظار متشنج تبدیل می شود. آیا فضای واقعی المپیک از گذشته خواهد بود؟ درک این نکته مهم است که افراط گرایی تنها با تلاش مشترک کل جامعه جهانی قابل شکست است.
