حمل پرچم کشور خود در مراسم افتتاحیه بازی های المپیک برای یک ورزشکار یک مأموریت افتخارآمیز است. با این حال ، به دلایلی ، همه شرکت کنندگان در مسابقه مشتاق نیستند که بنر را به دست خود بگیرند و با خوشحالی این ماموریت را به عهده همکاران خود بگذارند.
بسیاری از شرکت کنندگان در المپیک افراد خرافی هستند. برای رسیدن به بالاترین نتیجه ، تمرین سخت و اعتماد به نفس کافی نیست. همچنین بهترین شدن نیاز به شانس زیادی دارد.
در میان شرکت کنندگان در بازی های المپیک شایعاتی در مورد "نفرین پرچمدار المپیک" وجود دارد. در نظر گرفته می شود که ورزشکاری که پرچم می زند در مسابقات پیش رو نتایج بالایی کسب نخواهد کرد. و اگرچه بیشتر ورزشکاران المپیکی اعتقاد خود را به این نشانه انکار می کنند ، اما آنها هنوز هم ترجیح می دهند که آن را به خطر نیندازند. در ونکوور ، دارنده استاندارد مورد انتظار از تیم روسیه ، اوگنی پلوشنکو ، اسکیت باز ، پرچم را به بازیکن هاکی الکسی موروزوف ، قایقران تیرک ، النا ایسینبائوا ، اولین زن روس که این ماموریت شریف را در مسابقات پکن سپرده است ، در لحظه آخر به حجم بالای کار اشاره کرد و پرچم را به کریل بسکتبالیست داد … علی رغم افتخار هدایت تیمی از ورزشکاران کشورشان به عنوان یک حامل استاندارد ، ورزشکاران نمی خواهند نتایج خود را به خطر بیندازند.
توضیح دیگری در مورد عدم تمایل به حمل بنر در افتتاحیه بازیهای المپیک وجود دارد. امیدهای ویژه به ورزشکاری متصل است که با افتخار با بنر ، نماینده کشور خود ، بیرون آمد. او چهره کشور می شود و نباید چهره خود را از دست بدهد. چنین مسئولیت اخلاقی به ورزشکار ظلم می کند و مانع عملکرد آرام او می شود. در اتحاد جماهیر شوروی حتی سنتی وجود داشت که طبق آن یک ورزشکار که با بنر بیرون می آمد در مسابقات شرکت نمی کرد.
در حال حاضر ، امتیاز بین پرچمداران روسیه 2: 2 است. دو مدال طلا در برابر دو شکست سنگین. و تنیسور ، ماریا شاراپووا ، پرچمدار قبلی المپیک لندن ، مدال نقره گرفت. اینکه آیا نفرین حامل استاندارد ارتباطی با این نتیجه دارد ، مشخص نیست.
