در سال 1980 ، یک رویداد سیاسی و ورزشی بی نظیر رخ داد - مسکو پایتخت بازیهای المپیک ، اولین شهر در یک کشور سوسیالیستی شد که با این عنوان عمل کرد. با این حال ، این تصمیم کمیته بین المللی المپیک باعث نارضایتی مخالفان سیاسی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شد.
برخی از نمایندگان دولت اتحاد جماهیر شوروی ایده برگزاری المپیک در مسکو را در دهه 1960 پیدا کردند. با این حال ، برای اولین بار ، درخواست شوروی رد شد. پیشنهاد مکرر مسکو برای میزبانی بازیهای المپیک با پیروزی اتحاد جماهیر شوروی به پایان رسید.
تصمیم برای برگزاری المپیک در اتحاد جماهیر شوروی در ابتدا به سزای برخی سیاستمداران در ایالات متحده نبود. پس از حمله اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان در سال 1979 ، روابط بین دو ابرقدرت وخیم تر شده است. در نتیجه ، رهبری سیاسی ایالات متحده تصمیم گرفت بازی ها را در اتحاد جماهیر شوروی شوروی تحریم کند. 64 کشور دیگر ، عمدتا اعضای بلوک ناتو ، از این نمونه پیروی کردند. در همان زمان ، برخی از کشورهای اروپایی ، به عنوان مثال ، انگلیس و فرانسه رسماً بازی ها را تحریم کردند ، اما به ورزشکاران خود اجازه دادند با پرچم المپیک در مسابقات شرکت کنند.
بازی ها در مسکو در سطح بسیار بالایی برگزار شد. توجه ویژه ای به ایمنی توجه شد. بخشی از جمعیت ، که پلیس آنها را به عناصر غیر قابل اعتماد نسبت می داد ، به طور کلی برای مدتی از پایتخت اخراج شدند.
مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی ها به دلیل وقار و شکوه حضار به خاطر ماند. نه تنها هنرمندان در آنها هنرنمایی کردند. افراد زیادی در خارج برای ایجاد تصاویر زنده درگیر بودند.
خرس المپیک نماد المپیک شد که تصاویر آن روی لباس و سوغاتی دیده می شد.
همانطور که انتظار می رفت ، مقام اول جدول رده بندی مدال را اتحاد جماهیر شوروی به خود اختصاص داد. بیشتر مدال های طلا توسط ژیمناست ها و ورزشکاران شوروی دریافت شد. این امر نه تنها به این دلیل بود که برخی از بهترین ورزشکاران جهان در تیم ملی قرار گرفتند ، بلکه به این دلیل بود که رقیب اصلی این ورزش ها - ایالات متحده - بازی ها را تحریم کرد. همچنین وزنه برداران و کشتی گیران شوروی خود را بسیار عالی نشان دادند.
تیم ملی GDR با تاخیر قابل توجهی مقام دوم را به دست آورد. تیم شناگران این کشور عملکرد ویژه ای داشت و در دهه 80 بهترین جهان شد.
