تعطیلات فوتبال دوباره سپری شد و غم و امیدهای غیرقابل توجیه را برای ما باقی گذاشت. با جمع بندی نتایج عملکرد تیم ملی روسیه در یورو 2012 ، بسیاری از کارشناسان اختلاف نظر دارند. برخی نتیجه را ناکام می دانند و برخی دیگر از بدشانسی صحبت می کنند.
آخرین قهرمانی فوتبال اروپا در سال 2012 هواداران روسی را ناامید کرد. نه قوی ترین گروهی که تیم ما پس از تساوی به دست آورد و همچنین بازی موفق در آخرین بازی های دوستانه قبل از مسابقات ، باعث ایجاد خوش بینی در هواداران شد.
تساوی با برندگان آخرین قهرمانی جهان ، اروگوئه ای ها ، یک پیروزی روشن مقابل فینالیست های آینده یورو 2012 ، تیم ایتالیا ، ما را به عملکرد موفقیت آمیز تیم روسیه باور داد. نتیجه اولین دیدار با چک ها فقط امیدها را تقویت کرد ، سرانجام قرار نبود که محقق شوند.
در این میان پیش نیازهای زیادی برای ناکامی تیم ملی وجود داشت. مشاوره تلفنی مکاتبه ای غیر قابل درک با یک متخصص آموزش بدنی ، مدیریت تیم توسط سرمربی که در آستانه تورنمنت بزرگ اعلام جدایی از تیم ملی کرد ، به نفع تیم ما صحبت نکرد.
نظرات بیش از حد محافظه کارانه دیک آدووکات در مورد تشکیل این تیم که ستون فقرات آن در طول سالها بدون تغییر باقی ماند ، به نفع تیم ملی روسیه نبود. بازیکنان جدید به سختی به تیم سنی دعوت شدند. اما در سال 2018 روسیه میزبان جام جهانی است و بالاترین اهداف هم اکنون برای تیم ملی تعیین شده است. وقت آن است که فوتبالیست های جوان در بالاترین سطح تجربه کسب کنند. اما اگر آنها حتی درگیر تیم هم نباشند چگونه می توان این کار را انجام داد.
هیچ رهبر واقعی در تیم ملی نبود که بتواند در لحظه تعیین کننده بازی را به دست بگیرد و از طریق "من نمی توانم" تیم را به جلو هدایت کند. در بازی تعیین کننده با یونان بازیکنان ما فاقد اراده بودند و مربی فاقد مهارت تاکتیکی بود. بله ، رقیب یک گل زد و به دفاع عمیق رفت. همانطور که فوتبالیست های آلمان در مرحله یک چهارم نهایی ثابت کردند ، دفاع از یونانیان صعب العبور نبود.
در تمام طول مسابقه ، ضربه داگاگوف و یکی از تلاشهای زیاد کرژاکوف به خاطر ماند. چرخش بی معنی توپ به دور بوش و چند لحظه خطرناک در 90 دقیقه بازی برای یک تیم مدرن که وظایف بالایی برای خود تعیین می کند بسیار ناچیز است ، که سرگئی فورسنکو ، رئیس اتحادیه فوتبال روسیه از بالا اعلام کرد تریبون در آستانه مسابقات.
