همانطور که می دانید ، مسیر در مونت کارلو کمترین سرعت را در تقویم قهرمانی دارد. در عین حال ، این خطرناک ترین پیست فرمول 1. است. و علی رغم این ، در طول تاریخ طولانی جایزه بزرگ موناکو ، فقط یک خلبان در خیابان های کوچک شاهنشاهی جان خود را از دست داد …
لورنزو باندینی اولین قهرمانی خود را در مسابقات قهرمانی جهان با Scuderia Centro Sud که از کوپر T53 استفاده می کرد ، در مسابقات جایزه بزرگ 1961 بلژیک انجام داد. خیلی زود ستایشگر متوجه او شد و او را به تیم دعوت کرد. در اولین مسابقه با قرمزها ، ایتالیایی به سکو رفت. این اتفاق در جایزه بزرگ 1962 موناکو رخ داد.
اما سپس نتایج بدتر شد و لورنزو سال بعد را در اصطبل سابق آغاز کرد ، اما قبلاً در صندلی BRM بود. با این حال ، در اواسط قهرمانی ، بندینی به اسکودریا بازگشت و دیگر هرگز آن را ترک نکرد.
طی سه سال آینده ، ایتالیایی فقط در مسابقات جایزه بزرگ 1964 اتریش به پیروزی رسید و فرانسه در 1966 از موقعیت pole شروع کرد. وقتی John Sjortis تیم را ترک کرد ، بندینی رهبر شد.
در 7 مه 1967 ، لورنزو باندینی 42 امین مسابقه خود را در چهل و هفتمین جایزه بزرگ آغاز کرد. جک بربم از قطب شروع کرد ، لورنزو در دور اول پیش افتاد ، اما بعد به دنی هیوم باخت. ایتالیایی دوم ایستاد و سعی کرد این روند را ادامه دهد.
در دور 82 شیطان پس از تونل ، لورنزو کنترل اتومبیل را از دست داد که پس از یک ضربه شدید به حصار بلافاصله آتش گرفت. مدتی طول کشید تا شعله های آتش آرام شود و باندینی از اتومبیل خارج شد ، اما او 70٪ از بدنش را سوخت که در 10 ماه مه از دنیا رفت.
پس از آن ، مسافت جایزه بزرگ موناکو به طور قابل توجهی کاهش یافت و در مسابقه بعدی ، به جای 100 دور معمول ، رانندگان فقط 80 مسابقه را طی کردند.
به افتخار لورنزو ، جایزه لورنزو باندینی از سال 1992 در شهر بریسیگلا در ایتالیا به دلیل موفقیت های چشمگیر در فرمول 1 اهدا می شود. در گالری ما خواهید فهمید که چه کسی جایزه 24 در تاریخ 4 ژوئن را دریافت می کند.