در سراسر جهان ، طبقه بندی رنگ پیست های اسکی از نظر دشواری پذیرفته شده است. این آهنگ های سبز ، آبی ، قرمز و سیاه است: اولین آهنگ ها برای مبتدیان است ، آخرین آهنگ ها برای عاشقان شدید باتجربه هستند. علاوه بر این ، در برخی از کشورهای جهان علامت گذاری و طبقه بندی اضافی وجود دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
آسان ترین پیست های اسکی سبز هستند. آنها برای کسانی که قبلا اسکی نکرده اند یا نسبت به این ورزش بسیار ناامن هستند ، ایده آل هستند. این فیلها بسیار ملایم ، یکنواخت و نسبتاً پهن هستند ، زاویه تمایل آنها نمی تواند از 25 درجه بیشتر شود و اغلب حتی کمتر است. این اجازه می دهد تا اسکی بازان مبتدی با سرعت کم حرکت کنند و بدون ترس از زمین خوردن و آسیب دیدن ، روی روش اسکی خود کار کنند. در چنین پیستی می توانید فقط با سرعت خود را فشار داده و فرار کنید - سرعت پایین به شما اجازه سرعت نمی دهد. با توجه به اینکه اسکی بازان برای رفتن سریع باید دویدن داشته باشند ، مسیرهای سبز را اغلب مسیرهای کراس کانتری می نامند.
گام 2
دامنه های آبی نیز ملایم هستند و با زاویه متوسط 25 درجه دارند ، در برخی از مراکز اسکی کمتر ، در برخی بیشتر وجود دارد. دامنه ها برای اسکی ایمن هستند ، هیچ گونه دست انداز ، پیچ های تند ، برآمدگی یا موانع دیگری وجود ندارد. گوشه دامنه های آبی برای اسکی بازان تفریحی ایده آل است که می خواهند زیبایی اسکی سریع را تجربه کنند در حالی که از خود در برابر زمین خوردن و صدمه محافظت می کنند. دامنه های آبی خوب است زیرا به افراد با سطح مختلف آموزش اجازه می دهد تا سوار شوند: برای مبتدیان در آنها دشوار خواهد بود ، اما بعد از چند درس آنها می توانند این دامنه ها را با لذت تسخیر کنند و گردشگران با تجربه تر می توانند سرعت بالایی را توسعه دهند. آبی ترین دویدن ها در جهان وجود دارد و محبوب ترین آنها به حساب می آید.
مرحله 3
مسیرهای قرمز برای یک فرد آماده نشده خطرناک است ، آنها مجهز به چرخش و موانع تیز هستند ، آنها دارای مقاطع فرود بسیار سریع هستند و به طور متوسط زاویه آنها حدود 30-35 درجه است. حداکثر زاویه ممکن در مسیر قرمز 40 درجه است. در هیچ موردی مبتدیان نباید سوار چنین فیلهایی شوند ، حتی اسکی بازان باتجربه همیشه آماده فتح این دامنه ها نیستند. اگرچه دامنه های سرخ در استراحتگاه های مختلف متفاوت هستند: در بعضی از مناطق کمی دشوارتر از آبی است ، در بعضی دیگر تقریباً به عنوان شدیدترین دامنه ها خوب است.
مرحله 4
دامنه های سیاه خطرناک ترین و دشوارترین هستند ، فقط اسکی بازان حرفه ای ، استادان این ورزش می توانند بر روی آنها سوار شوند. این شدیدترین نزولهایی است که به شما امکان می دهد سرعتهای فوق العاده ای داشته باشید. بعضي از دامنه ها به علت افزايش خطر بهمن ، سياه خوانده مي شوند ، اگرچه مسير مي تواند ساده باشد.
مرحله 5
در برخی از استراحتگاه ها دامنه های نارنجی و زرد وجود دارد ، آنها متعلق به دامنه های افزایش سختی هستند و با مناطق سیاه مطابقت دارند.
