بازی های المپیک XXX در لندن از 27 جولای آغاز شد. طبق یک سنت طولانی مدت ، آنها با اجرای تقریباً 4 ساعته تماشایی آغاز به کار کردند که با اجرای یک تئاتر رنگارنگ در مقیاس بزرگ آغاز شد و با اجرای ستاره های برجسته بریتانیا به پایان رسید.
لندن در سال 2012 به اولین شهر میزبان المپیک برای سومین بار تبدیل شد. علاوه بر این ، بازیهای المپیک مدرن برای اولین بار در پایتخت انگلیس برگزار شد ، این در سال 1908 بود. افتتاحیه بزرگ در 27 جولای 2012 انجام شد ، ده ها هزار بیننده آن را تماشا کردند و شمارش تعداد بینندگان تلویزیون در سراسر جهان دشوار است. و به لطف پیشرفت بی نظیر ، فرصت اضافی برای تماشای این منظره به صدها میلیون کاربر دیجیتال باز شده است.
آغاز جشن به مناسبت افتتاحیه المپیک ساعت 21 به وقت محلی برنامه ریزی شده بود. ساعتی قبل از آن ، تماشاگران اجازه ورود به ورزشگاه را داشتند. تعداد آنها 75000 نفر بود ، بنابراین پر شدن جایگاه ها مدت زیادی طول کشید. در میادین عظیم ، تزئین شده با تزئینات به سبک کشور ، مهمانان اولیه می توانستند بازیگران ملبس به لباس قرن نوزدهم را ببینند. در میان آنها عوام و اشراف بودند. فیلم های مربوط به زندگی بریتانیا از صفحه های غول پیکر پخش می شد. مینی فیلم با حضور بازیگر دانیل کریگ به ویژه مورد توجه تماشاگران قرار گرفت.
مردی که روی صفحه بود و در سالن های عمارت سلطنتی قدم می زد ، سکوت تقریباً مطلق را با قدم های پررونق قطع کرد ، معلوم شد که کسی نیست جز عامل 007. او وارد دفتر ملکه شد و منتظر شروع تماشاگران بود. به سختی کسی می توانست تصور کند که زنی که پشت به دوربین نشسته است ملکه واقعی انگلیس است ، اما این طور بود. مأمور اطلاعاتی MI6 و سلطان سلطنتی به سمت هلی کوپتری حرکت کردند که قرار بود آنها را به استادیوم المپیک برساند. تماشاگران با تماشای "پرواز" ملکه بر فراز لندن از تلویزیون ، با وحشت دیدند که چگونه او همراه با باند با چتر نجات پرید. به معنای واقعی کلمه چند دقیقه بعد از "فرود" آنها ، الیزابت دوم به بالای تریبون خود صعود کرد. ورود او به منزله افتتاحیه المپیک بود.
این اجرای رنگارنگ ، به کارگردانی دنی بویل ، کارگردان برنده اسکار (میلیونر زاغه نشین ، 2008) ، بینندگان را به اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 منتقل کرد. این کار با زندگی دهقانی آغاز شد و به تدریج به آغاز دوره صنعتی منتقل شد. "دهقانان" سابق چوب و چکش را برداشته و شروع به جعل حلقه های غول پیکر کردند. با موسیقی رسمی ، محافل به تدریج به هوا برخاستند و به زودی ترکیبی از پنج عنصر - نماد جهانی بازی های المپیک - را تشکیل دادند.
در این نمایش نزدیک به 20 هزار بازیگر و مردم عادی و همچنین چندین ستاره از نمایش و تئاتر انگلیس حضور داشتند. از میان آنها می توان به کنت براناگ و روآن اتکینسون معروف به آقای بین اشاره کرد. او مینیاتوری را به روح مشهورترین قهرمان سینمایی خود اجرا کرد و در عین حال در کار یک ارکستر کل "شرکت" کرد. کمی بعد افراد مشهور دیگر انگلیس روی صحنه رفتند ، از جمله ثروتمندترین زن کشور ، نویسنده J. K. Rowling. او گزیده ای از داستان افسانه ای معروف در مورد پیتر پن را خواند. در همین حال ، صحنه ها با سرعتی غبطه برانگیز در صحنه عظیم ورزشگاه تغییر می کردند. فقط در عرض چند دقیقه ، ساختمانهای دهقانان از بین رفت و بسیاری از تختخوابها با کودکانی که نمی خواستند بخوابند ، ظاهر شدند. فقط چند ده مری پاپینز ، که با کمک چترهای باز از بالا به پایین آمدند ، توانستند آنها را وادار به این کار کنند.
از افسانه ها و تاریخ ، این کنش به آرامی به واقعیت مدرن منتقل شد. جوانان روی صحنه ظاهر شدند و در یک دیسکو رقصیدند. در پیش زمینه ، یک داستان عاشقانه با مشارکت یک تلفن همراه پخش شد ، که به دختر و پسر کمک کرد یکدیگر را در گردباد زندگی پیدا کنند. زوجین برای شرکت در این برنامه رقص از بین انگلیسی های معمولی انتخاب شدند و شرط اصلی عشق واقعی بین آنها بود.
پس از یک نمایش درخشان ، نمایندگان IOC صحبت کردند و سپس 204 تیم المپیک از طریق استادیوم رد شدند. ورزشکاران یونان اولین کسانی بودند که ظاهر شدند ، انگلیسی ها در عقب بودند. شعله های المپیک با مسیرهای مختلف از جمله قایق تندرو که توسط ستاره فوتبال دیوید بکهام رانده می شد ، وارد لندن شد. او این مأموریت را به عنوان یک جایزه تسلیت درک کرد ، زیرا به دلیل آسیب دیدگی نمی توانست در مسابقات شرکت کند.
مراسم افتتاحیه با اجرای پاول مک کارتنی نابالغ به پایان رسید. او آهنگی را از گروه افسانه ای خود بیتلز به نام هی ، جود خواند. زیر آتش سخنان او آتش بازی لذت بخشی در آسمان منفجر شد.
