بازیهای تابستانی 1908 از نظر وسعت ، تعداد میهمانان و ورزشکاران از همه بازیهای المپیک قبلی پیشی گرفت. آنها اولین بازیهایی شدند که نمایندگان ترکیه ، روسیه ، ایسلند و نیوزلند در آن شرکت کردند.
چهار شهر برای حق میزبانی بازی های المپیک تابستانی در سال 1908 - میلان ، برلین ، رم و لندن با یکدیگر رقابت کردند. از آنجا که کمیته ملی المپیک قادر به توافق در مورد برگزاری این رویداد با دولت نبود ، آلمانی ها اولین کسانی بودند که ادعاهای خود را کنار گذاشتند. کمیته بین المللی المپیک به نفع ایتالیا تصمیم گرفت ، اما نمایندگان رم و میلان نتوانستند توافق کنند که کدام شهر شایسته المپیک است. بنابراین لندن که در ابتدا قرار نبود میزبان بازی ها باشد ، به تنها گزینه تبدیل شد.
بازی های المپیک تابستانی 1908 ورزشکاران 2008 را از 22 کشور جهان از جمله امپراتوری روسیه برای اولین بار به خود جذب کرد. این رقم از تعداد شرکت کنندگان در همه بازیهای المپیک مدرن قبلی مجموعاً بیشتر است. به عنوان مثال ، فقط 241 نفر در سال 1896 در این بازی ها شرکت کردند. با کنار گذاشتن ایتالیا از المپیک فقط یک سال قبل از این رویداد ، لندن مجبور شد با عجله یک استادیوم بزرگ شهر سفید بسازد که می تواند 100000 تماشاگر را در خود جای دهد.
مکانهایی برای مسابقات در ورزشهای زیر آماده شده بودند: اسکیت شکل ، تیراندازی به دام و گلوله ، چوگان ، تنیس در زمین های باز و داخل سالن ، قایقرانی ، راکت ، همان دی پوم ، قایق قدرت ، بوکس ، قایقرانی ، کشتی ، کشتی ، هاکی روی زمین ، ژیمناستیک هنری ، تیراندازی با کمان ، فوتبال ، شمشیربازی ، راگبی ، دوچرخه سواری ، لاکراس ، شیرجه ، شنا ، دو و میدانی ، واترپلو و طناب کشی. زنان در سه نوع مسابقه شرکت کردند - اسکیت روی ، تنیس و تیراندازی با کمان.
این مسابقات از 27 آوریل آغاز شد و مراسم افتتاحیه فقط در تاریخ 13 جولای برگزار شد. به دلیل این همپوشانی آزار دهنده ، تا زمان آغاز بازی ها ، 25 مجموعه مدال قبلاً بازی شده بود. مقام اول با توجه به نتایج چهارمین المپیاد توسط صاحبان آن - انگلیس با اختلاف زیاد - به دست آمد. آنها 56 مدال طلا ، 51 نقره و 38 مدال برنز کسب کردند. ورزشکاران از ایالات متحده 23 مدال طلا و 12 مدال نقره و برنز دریافت کردند. سومین ها سوئدی ها با 8 مدال طلا ، 6 نقره و 11 برنز بودند.
