کمیته بین المللی المپیک در سال 1894 برای احیای ، توسعه بعدی و ارتقا جنبش المپیک ایجاد شد. IOC نمی تواند بیش از 115 عضو داشته باشد و نیازی به ورزشکاران حرفه ای نیست.
وظیفه اصلی IOC سازماندهی و اجرای بازیهای المپیک است ، اما وظایف کمیته به این محدود نمی شود. هدف ویژه آن ترویج جنبش و ایدئولوژی المپیک مبتنی بر درک متقابل بین شهروندان کشورهای مختلف و عشق به ورزش است. برای تأیید این ایده ها ، IOC از روش های مختلفی استفاده می کند و به ویژه به دولتهای کشورهای مختلف و سازمانهای خصوصی ورزشی برای کمک مراجعه می کند. طبق ایده پیر دو کوبرتن ، که احیای بازیهای المپیک را آغاز کرد ، وظیفه IOC باید آموزش اخلاق ورزشی ، از بین بردن خشونت در این بازیها ، متقاعد کردن مردم باشد که ورزش باید به نفع بشریت باشد و رقابت عادلانه. باید جایگزین جنگ شود.
IOC ، از جمله موارد دیگر ، موظف است که توجه ویژه ای به ورزشکاران ، مراقبت از آنها و در عین حال اطمینان حاصل کند که قوانین المپیک به طور دقیق رعایت می شود. کارکردهای آن شامل رفع تبعیض بر اساس جنسیت ، ملیت و سن است. اعضای کمیته با موفقیت از عهده این وظیفه برمی آیند: مسابقات بانوان که در چارچوب بازی ها برگزار می شود ، محبوبیت بیشتری پیدا می کند ، نمایندگان ایالت های مختلف در المپیک شرکت می کنند و در سال 2010 بازی های ویژه جوانان ایجاد شد که در آن ورزشکاران خردسال می توانند مشارکت کردن. در رابطه با انطباق با قوانین ، IOC همچنین اقدامات ضد دوپینگ را برای جلوگیری از تقلب در المپیک ترتیب می دهد.
تهیه بهترین شرایط ممکن برای مسابقات به عهده IOC است. این امر به ویژه در مورد ایمنی ورزشکاران صدق می کند. همچنین ، IOC موظف است در برابر سیاست زدگی المپیک مقاومت کند و از تلاش برای انجام اقدامات تروریستی در چنین رویدادهایی جلوگیری کند. علاوه بر این ، وی در حمایت از آکادمی بین المللی المپیک و همچنین بسیاری از م institutionsسسات دیگر شرکت دارد که به نوعی با جنبش المپیک در ارتباط هستند و به توسعه و ارتقا its آن کمک می کنند.
