در سال 1924 ، کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت مسابقات ورزشی زمستانی را به عنوان یک المپیک جداگانه در نظر بگیرد. اولین بازی های المپیک زمستانی در شهر چامونیکس فرانسه برگزار شد.
قسمت اصلی المپیک - در ورزشهای تابستانی - در سال 1924 در پاریس برگزار شد. در همان زمان ، تصمیم گرفته شد تا بخشی از مسابقات به چامونیکس منتقل شود تا مسابقات قهرمانی بین اسکی بازان در پیست های آلپ برگزار شود.
در مجموع ، ورزشکاران 17 کشور در اولین بازی های المپیک زمستانی شرکت کردند. اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در بازی های زمستانی و تابستانی شرکت نمی کرد ، زیرا این کشور توسط اکثر کشورهای جهان شناخته نشده بود. فقط تیم هایی از اروپا و آمریکای شمالی در این بازی ها حضور داشتند.
اولین بازیهای زمستانی کاملاً افتتاحیه و افتتاحیه داشت. با این حال ، رئیس کشور میزبان در افتتاحیه المپیک شرکت نکرد ، که این یک تخلف جزئی از سنت بود. شعله المپیک روشن نشد ، زیرا بعدا این سنت ظاهر شد ، اما سوگند المپیک قبلاً گفته می شد.
استارت ها در 9 رشته ورزشی برگزار شد که از جمله آنها می توان به اسکی صحرانوردی ، بوبسلی ، هاکی ، پرش اسکی ، اسکیت سرعت اشاره کرد. زنان فقط می توانستند در اسکیت شکل - یک نفره و دو نفره شرکت کنند.
مقام اول مسابقات غیر رسمی تیم به نروژ رسید. اسکی بازان این کشور به طور سنتی رقبای سرسختی بوده اند. آنها تقریباً همه مدال های طلا را در رشته های خود دریافت کرده اند. تیم فنلاند مقام دوم را بدست آورد. فنلاندی ها در مسابقات اسکیت سرعت قسمت قابل توجهی از سکو را بدست آوردند. سوم اتریش بود که در رشته اسکیت دو مدال طلا دریافت کرد.
کانادا ، بدون اینکه در جدول رده بندی مدال رهبر شود ، موقعیت خود را به عنوان رهبر جهان در هاکی تأیید کرده است - تیم کانادا طلا گرفت.
به طور کلی ، اولین بازی های المپیک زمستانی به قدری موفقیت آمیز بود که کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت هر 4 سال یکبار مانند بازی های تابستانی برگزار شود. و از سال 1994 ، چرخه بازی های المپیک زمستانی تغییر کرده است - اکنون آنها 2 سال دیرتر از مسابقات تابستانی برگزار می شوند.
