المپیک 1936 جنجالی ترین بازی ها در کل تاریخ برگزاری آنها بود. آلمان در سالهای 1920 و 1924 مجاز به شرکت در این مسابقات نبود ، که به هیچ وجه آزار دهنده هیتلر نبود ، زیرا او معتقد بود که رقابت آریایی های واقعی با "یهودیان سیاه" مناسب نیست. در این رابطه ، تصمیم IOC در سال 1931 بسیار عجیب به نظر می رسد - اجازه دادن به بازیهای المپیک در آلمان.
سیاست دولت هیتلر در قبال یهودیان تقریباً به پایان بازی های آلمان منجر شد ، اما فیورر تصمیم گرفت که نمایش قدرت و استحکام آریایی ها تبلیغ خوبی برای عقاید وی باشد. آدولف بدون قید و شرط به برتری ورزشکاران خود اعتقاد داشت و 20 میلیون Reichsmarks را برای المپیک اختصاص داد.
جامعه جهانی درباره قابل قبول بودن مسابقات این سطح در آلمان شک جدی دارد. آنها استدلال کردند که همان ایده جنبش المپیک هرگونه محدودیت در مشارکت ورزشکاران به دلایل مذهبی یا نژادی را انکار می کند. اما بسیاری از ورزشکاران و سیاستمداران از تحریم حمایت نکردند.
در سال 1934 ، مقامات IOC از برلین بازدید كردند ، اما قبل از این دیدار كاملا "پاك شد" و همه نشانه های یهودستیزی را از بین برد. این کمیسیون همچنین با ورزشکاران یهودی صحبت کرد ، که بازرسان را در مورد آزادی خود متقاعد کردند. اگرچه IOC حکم مثبتی را صادر کرد ، اما بسیاری از ورزشکاران به این بازیها نرفتند.
مهمانان زیادی که در جریان بازیهای المپیک از برلین بازدید کردند ، متوجه مظاهر یهود ستیزی آلمان نشدند ، بنابراین هیتلر با احتیاط تمام پوسترها ، جزوه ها ، بروشورهای محتوای ضد یهود را پنهان کرد. تیم آریایی حتی شامل یک ورزشکار با اصالت یهودی - قهرمان شمشیربازی هلنا مایر بود.
برلینی ها از ورزشکاران المپیک خارجی مهمان نواز بودند. این شهر با نمادهای نازی تزئین شده بود و تعداد زیادی از سربازان از چشم کنجکاو پنهان مانده بودند. نمایندگان مطبوعات جهان درباره برگزاری بازیها در برلین نقدهای خوبی نوشتند. حتی مشکوک ترین و ادراک ترین افراد نیز نمی توانستند همه حقیقت را تشخیص دهند و در آن زمان ، در یکی از حومه های پایتخت آلمان ، اردوگاه کار اجباری اورانینبورگ پر شد.
مراسم افتتاحیه المپیک پرشکوه و در مقیاسی بی سابقه بود. فیورر تلاش کرد و به چشمان مهمانان بی شماری از پایتخت گرد و غبار انداخت. وی شخصاً 20 هزار کبوتر سفید برفی را در ورزشگاه رها کرد. یک زپلین عظیم با پرچم المپیک در آسمان حلقه زد ، توپ ها ناشنوا شلیک کردند. ورزشکاران از 49 کشور در مقابل تماشاگران حیرت زده و شاد رژه رفتند.
بزرگترین تیم در آلمان بود - 348 ورزشکار ، 312 نفر در ایالات متحده آمریکا حضور داشتند. اتحاد جماهیر شوروی در این بازیها شرکت نکرد.
نتایج المپیاد XI هیتلر را خوشحال کرد. ورزشکاران آلمانی 33 طلا دریافت کردند و بقیه ورزشکاران را بسیار عقب گذاشتند. فیورر تأیید "برتری" آریایی ها را دریافت کرد. اما شمشیربازی یهودی نیز موفق شد و مقام دوم را بدست آورد ، سایر ورزشکاران با اصالت سامی مدال گرفتند و عملکرد خوبی داشتند. این با ایده های هیتلر مغایرت داشت و مگس ملموسی بود در ضماد که لذت او را از بین برد.
دگم نازی با موفقیت بدون شک یک ورزشکار سیاه پوست از ایالات متحده - متخصص دویدن و پریدن جسی اونز - متزلزل شد. تیم آمریکایی 56 مدال کسب کرد که 14 مدال آن را آفریقایی آمریکایی ها به دست آوردند. جس از المپیک برلین سه مدال طلا گرفت و قهرمان واقعی آن شد.
هیتلر حاضر به تبریک گفتن به اونز و هر ورزشکار پوست تیره دیگری نبود. موفقیت های این ورزشکار در مطبوعات آلمان نادیده گرفته شد ، و فقط آریایی ها در آنجا سربلند شدند. منکر موفقیت المپیک های آلمان نیست - آنها شگفت انگیز بودند!
