در ماه مه 1931 در بارسلونا ، در جلسه IOC ، تصمیم گرفته شد که بازیهای المپیک تابستانی 1936 در برلین و بازیهای المپیک زمستانی - در دو شهر دیگر آلمان - Garmisch و Partenkirchen برگزار شود. این شهرها در مبارزه با شهرهای Schreiberhau و Braunlag آلمان ، و همچنین St. Moritz (سوئیس) پیروز شدند. در مجموع 646 ورزشکار از جمله 80 زن از 28 کشور در این بازی ها شرکت کردند. 17 مجموعه جایزه بازی شد. برای اولین بار ، ورزشکاران استرالیایی ، یونانی ، اسپانیایی ، بلغاری و ورزشکاران لیختن اشتاین در بازی های المپیک شرکت کردند.
موج طوفانی اعتراض از سوی کشورها و ورزشکارانی که نمی خواستند به کشوری با رژیم فاشیستی بیایند ، طغیان کرد ، اما کمیته بین المللی المپیک هیچ واکنشی به این موضوع نشان نداد. با این وجود ، کمیته برگزاری المپیک تلاش زیادی کرد تا اطمینان حاصل شود که کشورها و ورزشکاران بیشتری در المپیک شرکت می کنند. بنابراین ، در پاسخ به اظهارات کمیته ملی المپیک ایالات متحده مبنی بر اینکه آنها بودجه کافی برای اعزام تیم ملی به آلمان را ندارند ، کمک مالی ناشناس (50 هزار دلار) انجام شد.
رهبران آلمان تلاش کردند رژیم خود ، نفرت خود از یهودیان را تبلیغ کنند. با این حال ، ما باید از IOC و به ویژه رئیس Henri de Bayeux-Latour ادای احترام کنیم. وی در گفتگویی با آدولف هیتلر ، صدراعظم رایش ، گفت كه پلاك ها و سپرهایی با نوشته هایی مانند "اینجا یهودیان نامطلوب هستند" یا "اجازه ورود سگ و یهودی را ندارند" باید از خیابان های شهر و درهای توالت برداشته شود ، زیرا با سنت های المپیك مغایرت دارد. سپس هیتلر این س askedال را مطرح کرد: "آقای رئیس جمهور ، وقتی از شما برای بازدید دعوت می شود ، به صاحبانشان نمی آموزید که چگونه از خانه مراقبت کنند ، نه؟" با این حال ، لاتور پاسخی یافت: "ببخشید ، رئیس دانشگاه ، اما وقتی پرچم پنج انگشتر در ورزشگاه نمایش داده می شود ، دیگر آلمان نیست. این المپیا است و ما در آن استاد هستیم. " پس از آن ، علائم برداشته شد. شایان ذکر است که یک بازیکن یهودی در تیم ملی آلمان وجود داشت - رودی بال.
در طول جنگ جهانی دوم ، رژیم فاشیست با ورزشکارانی که در Garmisch-Partenkirchen نمایش داشتند ، بی رحمانه رفتار کرد. یکی از غم انگیزترین نمونه ها ، زندانی شدن در اردوگاه کار اجباری بیرگر رود ، نروژی ، دو بار قهرمان پرش اسکی المپیک است.
برای اولین بار مسابقات اسکی آلپاین در برنامه المپیک قرار گرفت. زنان و مردان شرکت کردند. قهرمانان آلمان بودند - کریستل کرانتز و فرانتس پفنور.
IOC از حضور مربیان اسکی در مسابقات منع کرد و اتفاقاً آنها حرفه ای بودند. اسکی بازان اتریش و سوئیس این بازی ها را تحریم کردند. فقط تعدادی از اتریشی ها شروع کردند ، و حتی پس از آن تحت پرچم آلمان.
همچنین برای اولین بار در بازی های المپیک ، رله اسکی مردان 4x10 کیلومتر برگزار شد. فنلاندی ها در آن قهرمان شدند. اسکیت باز نروژی Ivar Ballangrud قهرمان المپیک شد ، در مسافت 500 ، 5000 و 10000 متر طلا و در مسافت 1500 متر طلا به دست آورد. در اینجا اسکیت باز فوق العاده از نروژ سونیا هنی سومین خود را به دست آورد (و ، به هر حال ، آخرین) مدال طلا در بازیهای المپیک.
در هاکی ، کانادایی ها به طور غیر منتظره در فینال مغلوب انگلیس شدند که متشکل از بومیان کانادا بود.
ورزشهای نمایشی ، مسابقه گشت نظامی و انبار یخ (بازی یخ باواریا) بود. تفاوت اصلی بین "تخلیه یخ" و پیچش یا حلقه زنی این است که سرعت حرکت سنگ ها با کمک برس تغییر نمی کند.
نتیجه: پیروزی مطمئن نروژی ها در مسابقات تیمی (7 مدال طلا ، 5 نقره و 3 برنز). دوم - آلمانی ها ، به دلیل موفقیت اسکی بازان (3-3-0) ، سوم - سوئدی ها (2-2-3).
