وقتی پروژه های بزرگ دولتی شروع می شوند ، مشکلات ، اختلاف نظرها و مشکلات همیشه ظاهر می شوند. ساخت ورزشگاه المپیک در پایتخت ژاپن نیز نه در جاده ای صاف بلکه یکنواخت انجام شد. در نتیجه ، به موقع ساخته شد ، اما با این وجود برگزارکنندگان ساخت و ساز مجبور شدند حداقل یک ترفند بزنند.
پروژه ناتمام زاها حدید
در ابتدا آنها می خواستند استادیوم را طبق پروژه زن معمار و طراح مشهور جهان ، زن انگلیسی با ریشه عراقی زاها حدید بسازند. اما این پروژه پیچیده و بسیار گران بود - حدود 2/2 میلیارد دلار ، که منجر به انتقاد گسترده از مقامات پایتخت شد. تجسم استادیوم که به معماران دیگر ارائه شد بلافاصله باعث بررسی ها و اختلاف نظرهای منفی شد: برخی امکانات اصلی المپیک را با لاک پشت مقایسه کردند ، برخی دیگر با یک فیل سفید و برای برخی دیگر این یک کلاه ایمنی دوچرخه را یادآوری کرد. پس از بحث و گفتگوهای داغ و داغ ، آنها تصمیم گرفتند آن را کنار بگذارند و به دنبال معماری دیگر با ایده های حرفه ای قابل قبول تر شدند.
پروژه کنگو کوما
آنها چنین معماری را پیدا کردند. معلوم شد Kengo Kuma ژاپنی است. پروژه ای که وی پیشنهاد داد براساس سنت های معماری ملی ژاپن به سبک "درخت و سبز" بود و انگیزه های بناهای قدیمی قرون وسطی را منعکس می کرد. این استادیوم با دوستی محیطی و ادغام ماهرانه در فضای اطراف متمایز بود.
بله ، در صورت اجرای طرح پذیرفته شده جدید ، هزینه های مالی کاهش می یابد. تا حدود 1.2 میلیارد دلار. اما ظرفیت این عرصه نیز رو به پایین تغییر می کند: از 80 هزار نفر (طبق پروژه حدید) به 68 هزار نفر.
در معماری و ساخت و ساز ، بعضی اوقات می توانید با بهترین آداب و رسوم روبرو نشوید. به عنوان مثال ، ساخت یک ساختمان در شرایط برنامه ریزی شده و مصوب صورت نمی گیرد. هنگام ساخت استادیوم اصلی توکیو اتفاق مشابهی افتاد: ساخت آن در دسامبر 2016 آغاز شد و این 14 ماه دیرتر از تاریخ اعلام شده است.
با این وجود ، ماندن در محدوده های سخت سخت است ، به ویژه هنگامی که صحبت از ساختمان های باشکوه می شود. برای ساخت استادیوم اصلی پایتخت ژاپن ، آنها نه 1.2 میلیارد دلار بلکه 1.5 میلیارد دلار هزینه کردند. اما تقریباً 80٪ کل هزینه ها توسط بودجه خزانه دولت و بودجه پایتخت جبران می شود. بقیه هزینه ها نیز با پولی که پس از 5 قرعه کشی ورزشی دریافت می شود ، برنامه ریزی شده است.
استادیوم جدید در محل استادیوم قدیمی تخریب شده ، که یک بار (در سال 1964) میزبان (برای اولین بار در ژاپن) بازی های المپیک بود ، ساخته شد.
ساخت وساز بزرگ توسط کنسرسیومی به رهبری Taisei Corp. کار طبق برنامه پیش رفت و در آغاز زمستان 2019 به پایان رسید. استادیوم در 16 دسامبر افتتاح شد.
ویژگی ها و تفاوت های ظریف استادیوم
ورزشگاه چه ویژگی خاصی دارد؟ چوب محصولات حاصل از آن در بسیاری از عناصر ساختاری و نماها استفاده می شد. اما در اینجا دوباره بدون تفاوت دیگری وجود نداشت. سازه ها و جزئیات چوبی فقط تا سطح طبقه سوم استفاده می شود و در سطوح بالاتر با تقلیدهای آلومینیومی با پوشش مخصوص به رنگ چوب جایگزین می شوند. اگر به درخت نزدیک نشوید ، تشخیص اینکه درخت واقعی کجاست و فقط کجا و شکل و شمایل آن بسیار دشوار خواهد بود. این راه حل معماری ناشی از ملاحظات ایمنی سازه و آتش سوزی است. علاوه بر این ، می توان به دلیل دیگری برای اجرای فنی کاملاً صادقانه اشاره کرد: برگزارکنندگان ساخت ورزشگاه عرضه چوب ژاپنی خود را با قیمت خرید پایین به حالت تعلیق درآوردند و شروع به سفارش چوب از کشورهای همسایه به ژاپن کردند ، جایی که کیفیت استانداردهای محصولات جنگلی بسیار کمتر از استانداردهای ژاپن است.
در خارج ، ورزشگاه کاملاً استاندارد به نظر می رسد ، بدون هیچ گونه لذت معماری خاص. در کنار آن پارک جنگلی مقدس Meiji Jingu واقع شده است که ده ها هزار درخت از مناطق مختلف ژاپن آورده شده است.
