پرش یک مهارت اساسی در رشته های آکروباتیک ، ژیمناستیک و دو و میدانی است. همچنین یک شاخص عالی برای رشد بدن است ، زیرا تقریباً از تمام عضلات بدن بسیار استفاده می کند به طوری که می توانید حتی بدون بارگیری پاها ، شاخص ها را ده سانتی متر افزایش دهید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
این تکنیک را یاد بگیرید. پرش خوب از طبیعت به همه داده نمی شود ، اما این بیشتر از روش صحیح اعدام جبران می شود. پرش انواع مختلفی دارد - سه گانه ، ایستاده ، فلاپ بری ، قیچی و پرش معمول در حال دویدن. آنها به شدت متفاوت از یکدیگر هستند ، بنابراین هیچ تکنیک جهانی وجود ندارد. با این حال ، می توان اشاره کرد که بسیاری از ورزشکاران مبتدی به کار شانه و "حرکت تند" اضافی در هوا ، که به دلیل گروه بندی شدید رخ می دهد ، توجه کمتری دارند.
گام 2
شانه های خود را رشد دهید. همانطور که در بالا گفته شد ، کار با شانه یکی از جنبه های اصلی پرش است و به همان اندازه فشار صحیح از زمین مهم است. اگر تا ارتفاع کامل اتاق بایستید و سعی کنید دستان خود را به سمت بالا تکان دهید (با استفاده از کل مفصل) ، احساس خواهید کرد که چگونه بدون تلاش پاها به هوا پرتاب می شوید. برای تقویت این اثر ، شما باید قسمت فوقانی بدن را توسعه دهید ، به تحرک بالایی دست پیدا کنید و بهترین راه برای انجام این کار یک میله افقی است. با چسب گسترده ای آویزان شوید و کف دست خود را به سمت خود بچرخانید. اکنون رول شوید ، پاهای خود را زیر میله قرار دهید و به آرامی پایین بیایید. اگر چسب به اندازه کافی پهن باشد ، در این صورت مفصل شانه می تواند "پیچ خورده" شود و دوباره خود را رو به جلو خواهید دید. مراقب باشید - اگر گرفتن باریک باشد ، خطر دررفتگی مفصل وجود دارد.
مرحله 3
انواع پرش ها را به طور موازی آموزش دهید. این امر به ویژه در ورزشهای شدید که به کارهای پا مرتبط هستند - به عنوان مثال ، پارکور - صدق می کند. با تنظیم صحیح یک پرش در حال دویدن و یادگیری "پرواز" در مسافت های کاملاً چشمگیر ، بنابراین ترس از پرش از سکون با اختلافات زیاد در ارتفاع متوقف خواهید شد. از طرف دیگر ، یک پرش از ارتفاع با "قیچی" به شما امکان می دهد تا زاویه بلند شدن به هوا را به درستی تنظیم کنید - مشکل بسیاری از ورزشکاران تازه کار این است که آنها با زاویه 45 درجه از زمین خارج نمی شوند ، یعنی چرا آنها به طور کامل از پتانسیل خود استفاده نمی کنند
