کلمه "دریبل" از انگلیسی dribbling آمده است که به معنی "دریبل زدن" است. در برخی از ورزش ها ، این اصطلاح به معنای تکنیک دریبل زدن ورزشی است که به شما امکان می دهد حریف را بدون نقض قوانین بازی دور بزنید.
در فوتبال ، دریبل زدن دریبل توپ در کنار پای شما در حال حرکت است. در بسکتبال ، دریبل توپ با حملات منظم به زمین و تغییر دست. در هندبال - همان بسکتبال ، اما تغییر دست ممنوع است.
دریبل فوتبال
دریبل زدن توپ در حال حرکت در فاصله نزدیک به پا ، به بازیکن این امکان را می دهد تا جهت حرکت توپ را با زاویه تا 90 درجه تغییر دهد و این امر باعث می شود که مانورهای غیرمنتظره ای را برای حریف انجام دهد و با موفقیت از مدافع طفره رود. این تغییر جهت توپ را می توان هم با لبه داخلی و خارجی پا و حتی با کف انجام داد. دریبل زدن به بازیکن در اختیار داشتن توپ اجازه می دهد تا از یک مکان به سرعت شتاب بگیرد یا برعکس ، پس از دویدن ، در کنترل کامل توپ ، ناگهان متوقف شود و همچنین کارهای مختلف (حرکات فریبنده) را انجام دهد.
همه ستارگان فوتبال - پله ، مارادونا ، ریوالدو ، رونالدو ، مسی - کاملاً در دریبل فوتبال تسلط داشتند ، مهارت را توپ را از پا به پای دیگر می انداختند ، نقشه می کشیدند و از بازیکنان تیم مقابل دور می زدند. برای تسلط بر دریبل ، به یک فوتبالیست مبتدی توصیه می شود که ابتدا تکنیک دریبل توپ را با دو پای چپ و راست کاملاً مسلط شود.
دریبل بسکتبال
دریبل زدن در بسکتبال مانند گذراندن آن ، عناصر اصلی اصلی بازی است. دریبل زدن خود می تواند سریع ، کم یا ترکیبی باشد.
دریبل زدن دریبل کم سرعت توپ است که بدن ، شانه یا دست آزاد آن را از حریف می پوشاند. غالباً هنگام استفاده از دریبلینگ نه تنها دریبل زدن توپ در مقابل شما ، بلکه دریبل زدن پشت پشت ، بین پاها ، استفاده از چرخش های غیرمنتظره هنگام لمس حریف.
معمولاً هنگام دریبل زدن ، توپ فقط با نوک انگشتان شما لمس می شود ، تا آنجا که ممکن است به زمین ، با تغییرات غیرمنتظره در سرعت دریبل زدن. به همین دلیل ، توپ برای حریف دشوار است و موقعیت های یک پاس ، پرتاب یا پاس برای دریبلر باز می شود.
از مشهورترین استادان دریبل زدن بسکتبال می توان به آلن ایورسون ، استیو نش ، تونی پارکر اشاره کرد.
دریبل زدن در واترپلو
در واترپلو ، دریبل زدن تکنیکی است که در آن بازیکن می خزد و توپ توسط پیشانی یا بینی دریبل می شود. یا توپ توسط موج بینی دریبل می شود و با کمک سر اصلاح می شود.
برخلاف خزیدن معمول ، در واترپلو ، سر را از بالای سر بلند می کنند تا بازیکن بتواند همه اتفاقات پیش روی خود را ببیند. در این حالت ، دامنه سکته مغزی تا حدودی کوتاه می شود و فرکانس آنها بیشتر است. سکته های مکرر بیشتر توپ را کنترل می کند. سرعت شنا نباید با سرعت شنا بدون توپ متفاوت باشد.
