پرش شو از موانع و شکار اسب نشات می گیرد ، که در قرن 18 و 19 در اروپا بسیار محبوب بود. در دهه 50 قرن نوزدهم ، در نمایشگاه سوارکاری پاریس ، اولین مسابقات رسمی برای عبور از موانع مختلف بر روی اسب برگزار شد.
این مسابقات به تدریج به یک نوع جداگانه از ورزش سوارکاری تبدیل شد که به سرعت در بسیاری از کشورهای اروپا و آمریکا گسترش یافت. از نیمه دوم قرن 19 ، مسابقات پرش نمایشی در بلژیک ، آلمان ، ایالات متحده آمریکا و از سال 1889 در امپراتوری روسیه برگزار می شد. اندکی بعد ، پرش نمایشی در جزایر بریتانیا ظاهر شد ، جایی که هنوز هم یکی از سخت ترین و با افتخارترین مسابقات است.
وظیفه اصلی راکب در پرش نمایشی کلاسیک غلبه بر موانعی است که در یک ترتیب مشخص با حداقل تعداد امتیازات پنالتی در زمین قرار دارند. رایج ترین سیستم مجازات ها 4 امتیاز برای شکستن مانع یا نافرمانی از اسب است و برای سقوط سوارکار یا اسب ، سوارکار با اسب و 2 عدم تمکین ، به عنوان یک قاعده ، رد صلاحیت اعطا می شود. عبور از مسیر با یک محدودیت زمانی مشخص مشخص محدود می شود. مجازات بیش از این هنجار با امتیازات پنالتی مجازات است که برای هر ثانیه از دست رفته تعلق می گیرد.
مسابقات در یک میدان یا در یک محوطه باز حصار حداقل 60 40 40 متر برگزار می شود. برنامه مدرن بازیهای المپیک شامل 2 نوع مسابقه پرش نمایشی است: قهرمانی انفرادی برای جایزه بزرگ المپیک و مسابقات تیمی برای جایزه ملل.
برای اولین بار jumping-hippik در برنامه مسابقات المپیک در سال 1900 قرار گرفت. در بازیهای المپیک دوم پاریس ، موتورسوارانی از بلژیک ، ایتالیا و فرانسه از این موانع عبور کردند. نمایش پرش در دو المپیک بعدی در سال های 1904 و 1908 برگزار نشد.
سوارکاران نظامی تا سال 1952 در مسابقات شخصی و تیمی در این ورزش پیشتاز بودند. در بازیهای المپیک تابستانی در هلسینکی (1952) ، اولین پیروزی به یک غیرنظامی - پیر دوریولا فرانسوی رسید. چهار سال بعد ، خانم انگلیسی پاتریشیا اسمیت اولین زنی شد که در یک مسابقه پرش با نمایش تیمی مدال برنز دریافت کرد. در تاریخ جنبش المپیک ، مواردی بوده است که هیچ برنده ای در مسابقات تیمی نداشته است. بنابراین ، در سال 1932 در لس آنجلس ، آزمایشات به قدری دشوار بود که هیچ یک از تیم ها نتوانستند به خط پایان برسند.
از سال 1956 ، آلمان با کسب سه مدال طلای متوالی در مسابقات تیمی ، رهبر شناخته شده پرش در نمایش است. هانس گونتر وینکلر آلمانی با دریافت طلای تیمی یا شخصی 5 بار قهرمان المپیک شد. در دهه های اخیر ، آلمان دوباره ادعا می کند که رهبر مطلق است.
رقبای ما در پرش از نمایش فقط یک بار نتیجه درخشانی را در المپیک نشان داده اند. در بازیهای XXII در مسکو ، ورزشکاران شوروی طلای تیمی و نقره شخصی را به دست آوردند.
