در نشست 1991 کمیته بین المللی المپیک در بیرمنگام ، شهر ناگانو ژاپن به عنوان میزبان بازی های المپیک زمستانی سال 1998 انتخاب شد. پیش از این بازی های المپیک زمستانی 26 سال پیش در ژاپن در ساپورو برگزار می شد.
این المپیک در ناگانو از نظر تعداد ورزشکاران و کشورهای شرکت کننده بزرگترین بازی های زمستانی قبلی بود. 72 کشور و بیش از 2300 ورزشکار در آن شرکت کردند. در آستانه بازی ها ، مجمع عمومی سازمان ملل متحد از کشورها خواست که همه درگیری های داخلی و بین المللی را به حالت تعلیق درآورند. نشان المپیک یک گل دانه برف بود که نمایندگان یک ورزش خاص روی هر گلبرگ به تصویر کشیده بودند.
غافلگیری اصلی این مسابقات زمین لرزه 5 ریشتری 20 فوریه بود. خوشبختانه هیچ یک از المپیکی ها آسیب ندیدند. یک اتفاق مهم توافق بین NHL و IOC بود که به ورزشکاران لیگ قوی ترین هاکی اجازه می داد در المپیک شرکت کنند.
ورزشکاران در بازی های XVIII در 14 رشته ورزشی شرکت کردند. برای اولین بار ، برنامه قهرمانی المپیک شامل مسابقات پیچش یا حلقه زنی ، اسنوبورد و مسابقات هاکی زنان بود. ورزشکارانی از کشورهای عجیب و غریب برای ورزشهای زمستانی - برزیل ، اروگوئه و برمودا - در مسابقات المپیک ناگانو شرکت کردند. یونیکو کاسای ، زن ژاپنی با انجام یک پرش اسکی در نمایشگاه ، اولین زنی شد که چنین افتخاری دریافت کرد.
رکورد تعداد مدال در آن زمان - 68 ست بازی شد. بیشترین تعداد مدال (29) توسط ورزشکارانی از آلمان بدست آمد ، نفر دوم ورزشکاران نروژ با 25 مدال ، سومین نفر روس ها با 18 مدال بودند. اسکی بازان روسی موفق شدند در همه رشته ها به پیروزی برسند. لاریسا لازوتینا سه مدال طلا ، یک نقره و یک برنز کسب کرد. میزبانان المپیک در جدول رده بندی مدال ها فقط 7 مقام را کسب کردند.
در آستانه بازی های المپیک ناگانو ، یک طرح جدید اسکیت با پاشنه جداشده ابداع شد که به ورزشکاران امکان می داد تا رکورد های جهانی خود را در اسکیت سرعت بازنویسی کنند. تارا لیپینسکی ، اسکیت باز فیگور آمریکایی ، 15 ساله ، در تک نفره طلا گرفت و به عنوان جوانترین برنده المپیک زمستانی شناخته شد.
در مراسم اختتامیه ، نمایش آتش بازی با 5000 اتهام در ارتفاع زیاد از زیبایی نادر ، راه اندازی شد.
