در سال 1972 ، کمیته بین المللی المپیک برگزاری بازیهای المپیک زمستانی در ژاپن را به عهده خود گرفت. بزرگترین مسابقات بین المللی در ساپورو ، شهر اصلی هوکایدو ، شمالی ترین جزیره ژاپن برگزار شد. آب و هوای این مکان ، با زمستانهای گرم و کافی برف ، برای برگزاری مسابقات اسکی مناسب بود.
در مجموع 35 کشور در این المپیاد شرکت کردند. این بازی ها اولین بازی برای تیم های تایوان و فیلیپین بود. اوضاع به خوبی رقم خورد و برخلاف بازی های تابستانی همان سال در مونیخ ، این رقابت بدون درگیری سیاسی و تحریم جدی صورت گرفت.
این المپیاد در سطح بسیار بالایی برگزار شد. یکی از اهداف ژاپن نمایش تغییرات در این کشور به کل جهان بود. در واقع ، در دهه هفتاد ، رشد انفجاری اقتصاد ژاپن ادامه یافت و آن را به یک قدرت بزرگ تبدیل کرد. و بازی ها به عنصری حیثیتی برای کشور تبدیل شده اند.
در این المپیک ، کشورهای سوسیالیستی خیلی خوب خودشان را نشان دادند. در جدول رده بندی غیررسمی عمومی مدال ، مقام اول را اتحاد جماهیر شوروی به دست آورد. بیشتر جوایز توسط اسکی بازان شوروی بدست آمد. به عنوان مثال ، گالینا کولاکوا موفق به دریافت 3 جایزه طلا شد. مقام اول را بازیکنان هاکی شوروی به دست آوردند. اسکیت رویی شوروی نیز سطح بالایی را نشان داد. طلا با جفت ایرینا رودنینا و الکسی اولانوف ، نقره - با لیودمیلا اسمیرنووا و آندره سورایکین به دست آورد. همچنین نفر دوم سرگئی چترووخین با برنامه تک آهنگ مردان خود بود. موفقیت های دوومیدانی شوروی را نیز باید ذکر کرد - آنها در مسابقه تیمی مردان طلا دریافت کردند.
مقام دوم توسط تیم GDR به دست آمد. وی به ویژه در ورزش های لوژ خود را متمایز کرد - به ورزشکاران این تیم همزمان سه مدال طلا ، دو نقره و سه برنز اهدا شد.
رهبر سنتی در ورزش های زمستانی ، نروژ ، تنها در هفتم و ایالات متحده در رتبه پنجم قرار گرفت. ژاپن میزبان بازی ها تنها سه مدال دریافت کرد و در جایگاه یازدهم قرار گرفت. عملکرد تیم کانادایی نیز کاملاً ناموفق بود. او فقط یک مدال - نقره در اسکیت شکل زنان دریافت کرد. و بیش از نیمی از کشورها - 18 کشور - به هیچ وجه مدال دریافت نکردند.
بازی های 1972 در سطح حرفه ای بسیار بالایی انجام شد. در نتیجه ، برنامه بعدی ژاپن چند سال بعد تأیید شد. بازی های المپیک زمستانی 1988 در ناگانو برگزار شد.
