بازیهای المپیک که زمانی مهمترین رویداد در یونان باستان بود و بعداً به عنوان بازیهای بت پرست ممنوع شد ، در اواخر قرن نوزدهم احیا شد. آغازگر احیای آنها شخصیت عمومی فرانسوی بارون پیر دو کوبرتن بود.
د کوبرتین که از طرفداران سرسخت سبک زندگی سالم بود ، از هر طریق ممکن به نفع ورزش تبلیغ می کرد. به نظر وی ، این نه تنها به بهبود سلامت و توانایی های جسمی افراد کمک می کند ، بلکه باعث تقویت صلح بین مردم می شود. "بهتر است در زمین های ورزشی رقابت کنیم تا در میدان جنگ!" - این یکی از عقاید محکم بارون بود.
کاوش های باستان شناسی در قلمرو المپیا ، که در نتیجه آن امکانات ورزشی به جهان باز شد و در آن ورزشکاران یونان باستان به رقابت پرداختند ، علاقه گسترده ای به بازی های المپیک در میان توده های گسترده مردم ایجاد کرد. بنابراین ، اندیشه های دو کوبرتین به سرعت طرفداران جدید و بیشتری را به دست آورد. تصمیم برای برگزاری اولین بازیهای المپیک زمان ما در کنگره ای در ژوئن 1893 در پاریس برگزار شد.
نمایندگان کنگره تصمیم گرفتند که این بازی ها در سال 1896 برگزار شود و افتخار برگزاری آنها به آتن ، پایتخت یونان سپرده شود. این قرار بود که معنای نمادین عمیقی داشته باشد ، یعنی بازی های المپیک احیا شده به همان مکانی که قبلاً آغاز شده بود بازگشتند. به منظور بررسی و حل همه مسائل سازمانی ، IOC - کمیته بین المللی المپیک ایجاد شد. اولین رئیس جمهور آن دیمیتریوس ویکلاس ، یونانی متولد ، طرفدار پرشور ایده احیای بازی ها بود. پیر دو کوبرتن به عنوان دبیرکل IOC انتخاب شد.
اولین بازی های المپیک زمان ما از 6 تا 15 آوریل 1896 در آتن برگزار شد. مراسم بازی ها توسط پادشاه یونان جورج اول افتتاح شد. ورزشکارانی از 14 کشور در آن شرکت کردند. فقط مردان مجاز به شرکت در 9 ورزش بودند (کاملاً مطابق با قوانین المپیک باستان).
موفقیت در المپیک احیا شده از همه انتظارات فراتر رفته است. مطبوعات سراسر جهان با شور و شوق پیشرفت کشتی را توصیف می کردند. علاقه به ورزش چندین برابر شده است. مقامات ارشد یونان پیشنهادی ارائه داده اند که بازی های المپیک همیشه باید فقط در کشور آنها برگزار شود. با این حال ، IOC موافقت نکرد و تصمیم گرفت که هر المپیک بعدی باید در مکان جدیدی برگزار شود ، زیرا آرمان های ورزش و صلح به همان اندازه برای همه مردم عزیز است.
