بازی های المپیک نه تنها اعتبار این کشور را در میان سایر ایالت ها افزایش می دهد ، بلکه منجر به هزینه های بالای مالی نیز می شود. با وجود این ، همه کشورها استقبال از شعله المپیک را افتخاری می دانند و از برگزاری این رویداد بزرگ ورزشی دریغ نمی کنند.
گرانترین بازی ها در سال 2008 در پکن برگزار شد. سپس 40 میلیارد دلار برای چین هزینه کردند. قابل توجه است که این مبلغ هیچ آسیبی به اقتصاد چین وارد نکرد - در این کشور سرمایه کافی برای ساخت خطوط جدید مترو ، امکانات ورزشی و موفقیت آمیز بودن بازیهای المپیک وجود دارد.
قبل از این رویداد ورزشی در چین ، درآمد مالیاتی 20-30 درصد افزایش یافت ، در حالی که کسری بودجه در آن زمان از 3٪ (2002) به 1٪ (2007) کاهش یافت. قابل ذکر است که فقط 20٪ از کل مبلغ صرف ساخت پروژه های المپیک شده است. بقیه در زیرساخت های طولانی مدت سرمایه گذاری شد. به عنوان مثال ، یک مرکز به دانشگاه علم و صنعت پکن اهدا شد.
مسابقه 1976 که در مونترال برگزار شد یکی دیگر از بازی های گران قیمت است. هزینه های بازی های المپیک XXI 20 میلیارد دلار برای دولت بود. علاوه بر این ، 30 سال طول کشید تا کشور بتواند چنین بدهی بزرگی را پرداخت کند. تا پایان قرن بیستم ، کانادا 20٪ مالیات بر فروش محصولات دخانی را وضع کرد.
شایان ذکر است که چنین مبلغ هنگفتی به خوبی هزینه شده است - بازی های المپیک مونترال به یکی از نمایش های جذاب و رنگارنگ برای میلیون ها نفر از سراسر جهان تبدیل شده است. فقط رسیدن آتش سوزی از آتن به کانادا ارزش آن را داشت - این کار با کمک لیزر پرتاب شده از یک ماهواره فضایی انجام شد. و از اتاوا به مونترال توسط 500 ورزشکار حمل می شد که هر یک مسافت یک کیلومتر را طی می کردند. در صحنه ورزش ، دو صفحه نمایش بزرگ نصب شده بود که مسابقات را با تکرار حرکت آهسته از لحظات جالب پخش می کرد ، و بالاترین برج متمایل در استادیوم المپیک ساخته شد.
جالب اینجاست که کل خانواده سلطنتی انگلیس در مراسم افتتاحیه حضور داشتند و دختر الیزابت دوم ، آنا ، در مسابقات سوارکاری شرکت کرد. همچنین ، این المپیک با یادآوری این واقعیت روبرو شد که میزبانان مسابقات برای اولین بار در تاریخ بازی ها حتی یک مدال طلا کسب نکردند. تیم کانادا فقط 5 مدال نقره و 6 مدال برنز داشت.
