سئول در 84 امین نشست IOC در 30 سپتامبر 1981 حق میزبانی بازی های المپیک XXIV را دریافت کرد. پس از تحریم بازیهای المپیک قبلی ، سرانجام قوی ترین ورزشکاران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شوروی ، ایالات متحده آمریکا ، آلمان شرقی و سایر کشورها این فرصت را پیدا کردند که دوباره قدرت خود را بسنجند.
اجتناب از تحریم به طور کامل این بار نیز امکان پذیر نبود: کوبا ، اتیوپی ، نیکاراگوئه و برخی دیگر از کشورها.
با وجود این ، 159 کشور در این بازی ها شرکت کردند ، آنها با 8391 ورزشکار نماینده بودند که به یک رکورد تبدیل شد. بیش از سه میلیارد نفر در 139 کشور جهان پخش بازی ها را تماشا کردند. این برنامه المپیک شامل ورزش های جدید - تنیس و تنیس روی میز ، دوومیدانی زنان در دوچرخه سواری ، 10 هزار متر دویدن برای زنان و 11 رشته دیگر بود.
قبلاً معمول شده بود که شدیدترین مبارزه برای کسب مدال بین اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، ایالات متحده آمریکا و جمهوری دموکراتیک شرقی بود. بنابراین در سئول بود ، در مسابقات تیمی غیر رسمی ، ورزشکاران شوروی 55 مدال طلا ، 31 مدال نقره و 46 مدال برنز کسب کردند. المپیکی ها از GDR توانستند آمریکایی ها را فشرده و مقام دوم را کسب کنند ، آنها 37 مدال طلا ، 35 نقره و 30 برنز دریافت کردند. ورزشکاران ایالات متحده با کسب 36 مدال طلا ، 31 نقره و 27 برنز از آنها بسیار عقب بودند.
در مسابقات سئول ، ژیمناست های شوروی با داشتن 10 جایزه با بالاترین استاندارد از 14 مسابقه ، عملکرد عالی داشتند. ورزشکاران به همان تعداد مدال طلا کسب کردند. تیم های بسکتبال و هندبال مردان پیروزی هایی کسب کردند. باز هم مانند المپیک مسکو ، ولادیمیر سالنیکوف شناگر شوروی مدال طلا را از آن خود کرد. اما قهرمان واقعی المپیک ورزشکاری از GDR کریستینا اوتو بود که 6 مدال طلا در شنا دریافت کرد.
شناگر آمریکایی مات بیوندی ، که 5 مدال با بالاترین استاندارد کسب کرد ، کمی عقبتر از کریستینا است. هموطن وی جانت ایوانز سه مدال طلای دیگر دریافت کرد.
تیم فوتبال اتحاد جماهیر شوروی در بازیهای سئول با شکوه ظاهر شد که در فینال موفق شد با نتیجه 2 بر 1 از برزیلی های برجسته سبقت بگیرد ، گل های ایگور دوبروولسکی و یوری ساویچف بودند.
در بازی های المپیک تابستانی XXIV ، ورزشکاران نتایج برجسته بسیاری را نشان دادند ، اما این بازی ها نیز به دلیل رسوایی های دوپینگ به خاطر ماند. بنابراین ، بن جانسون دونده سرعتی کانادایی که مسافت 100 متر را با زمان خارق العاده 9 ، 79 ثانیه دوید ، مدال طلای خود را از دست داد. دو وزنه بردار بلغاری که در وزن های خود مدال طلا کسب کرده بودند ، رد صلاحیت شدند. وزنه برداران بلغاری از ترس رسوائی های جدید ، سئول را ترک کردند ، حتی ورزشکارانی که هنوز در این مسابقات شرکت نکرده بودند.
داوران همیشه رفتار عینی نداشته اند. بنابراین ، در رینگ بوکس ، ستاره آینده بوکس جهان ، روی جونز آمریکایی ، کاملاً از پارک سی هون رقیب کره جنوبی خود پیشی گرفت. نسبت ضربات به نفع آمریکایی به 86:32 رسید ، Park Si Hong یک بار ناکام شد. با این حال ، قاضی در نهایت به ضرب و شتم پیروزی را داد و به سختی قادر به ایستادن روی پای کره ای بود. با وجود این باخت ، روی جونز عنوان بوکسور برجسته المپیک سئول و جام وال بارکر را از انجمن بین المللی بوکس آماتور دریافت کرد. این جایزه معمولاً به برنده مسابقه تعلق می گیرد. بعداً ، قضاتی که این جنگ را قضاوت می کردند رد صلاحیت شدند - ممکن بود ثابت شود که آنها از هیئت کره جنوبی رشوه دریافت کرده اند. تصمیم در مورد برنده هرگز تجدید نظر نشد ، اما در سال 1997 نشان جنجالی نقره ای به روی جونز اهدا شد.
با وجود نتایج بسیار مبهم ، المپیک سئول به یک نقطه عطف مهم در تاریخ جنبش المپیک تبدیل شد. به طور خاص ، کنترل قابل توجه دوپینگ باعث شد که بازی های المپیک بعدی با صداقت بیشتری انجام شود.
