در سال 1928 ، بازی های المپیک تابستانی در پایتخت هلند ، آمستردام برگزار شد. این شهر در سال 1920 و 1924 وضعیت پایتخت را ادعا کرد ، اما به پاریس و آنتورپ واگذار شد. چنین آمادگی طولانی برای مسابقات امکان سازماندهی بازیهای المپیک در سطح بالایی را فراهم کرد.
46 تیم ملی در این بازی ها شرکت کردند. برای اولین بار از زمان جنگ جهانی اول ، یک تیم آلمانی به بازی های المپیک تابستانی دعوت شد. کشورهایی مانند مالت ، پاناما و رودسیا (زیمبابوه کنونی) برای اولین بار در تاریخ در چنین مسابقاتی شرکت کردند. اتحاد جماهیر شوروی نتوانست ترتیب مشارکت خود را با کمیته بین المللی المپیک تسویه کند و همچنان خارج از رقابت باقی ماند.
در این بازی ها ، برخی از سنت های المپیک برای اولین بار برقرار شد. به ویژه شعله المپیک روشن شد. همچنین ترتیب عبور تیم ها در مراسم افتتاحیه مسابقات برقرار شد. اول تیم یونان و آخرین تیم ملی کشوری بود که بازیها در آن قلمرو برگزار می شود.
در مجموع ، مسابقات در 15 رشته ورزشی در این المپیاد برگزار شد. مشارکت زنان در این مسابقات گسترش یافته است. اکنون آنها می توانند نه تنها در شنا و شیرجه ، بلکه در دو و میدانی و ژیمناستیک نیز فعالیت کنند. این نوآوری ها جنجال ها و جنجال های زیادی را در کمیته المپیک به وجود آورد ، اما با این حال تصمیم گرفته شد که این مسئله را گسترش دهیم که ورزش زنان در حال گسترش است.
مقام اول جدول رده بندی کلی مدال را ایالات متحده به خود اختصاص داد. ورزشکاران چه زن و چه مرد بیشترین مدال طلا را برای تیم به ارمغان آوردند. به عنوان مثال ، بتی رابینسون آمریکایی اولین زنی بود که در مسابقه 100 متر مدال طلا گرفت. شناگران این کشور ، هم به عنوان عضوی از تیم و هم در شنای انفرادی ، مهارت های ورزشی عالی را از خود نشان دادند.
مقام دوم به تیم ملی آلمان رسید. تیم واترپلو از این کشور طلا دریافت کرد. وزنه برداران آلمانی نیز عملکرد خوبی داشتند.
فنلاند سوم شد. ورزشکاران و کشتی گیران این تیم در مجموع 8 جایزه طلا دریافت کردند. در میان مدال آوران پاائو نورمی برنده آخرین المپیک پاریس بود. و تیم ملی میزبان بازی ها - هلند - فقط مقام 8 را کسب کرد.
