سومین دوره بازی های المپیک از اول ژوئیه تا 23 اکتبر 1904 در سنت لوئیس آمریکا برگزار شد. 645 ورزشکار در آنها شرکت کردند (6 نفر از آنها زن بودند). 91 مجموعه جایزه در 17 ورزش انجام شد. شایان ذکر است که فقط 53 ورزشکار از اروپا وجود داشتند ، زیرا بیشتر آنها به دلیل طول مدت و هزینه سفر نمی توانستند بیایند. برای اولین بار ورزشکارانی از آمریکای جنوبی و کانادا در بازی های المپیک شرکت کردند. فقط یک مسابقه زنان برگزار شد - تیراندازی با کمان.
در واقع این بازی ها کاملاً آمریکایی شدند. این به این دلیل است که تیم ایالات متحده تقریبا 10 برابر بیشتر از تیم های بقیه کشورهای شرکت کننده در مجموع ورزشکار دارد. بعلاوه ، بسیاری از رشته ها یا مصنوعی بودند یا فقط در ایالت ها پرورش می یافتند. به عنوان مثال ، شمشیربازی چوب ، غواصی طولانی ، سنگی و بازی های شیرین کاری. در بیشتر مسابقات فقط آمریکایی ها شرکت داشتند. البته در این شرایط این واقعیت که تیم ملی دو و میدانی آمریکا از 24 احتمال 22 مدال طلا کسب کرده است ، کسی را شگفت زده نخواهد کرد.
در نتیجه ، تیم ایالات متحده آمریکا با 236 مدال (78-81-78) در رویداد غیر رسمی تیمی مقام اول را به دست آورد. نزدیکترین "تعقیب کننده" تیم ملی آلمان بود. ورزشکاران آلمانی تنها 13 مدال (4-4-5) کسب کردند ، در حالی که کوبایی ها با 9 مدال (4-2-3) سوم شدند.
برای افزایش نمایندگی و شخصیت انبوه ، برگزارکنندگان بازیهای المپیک در سنت لوئیس سعی کردند اصطلاحاً برگزار کنند. روزهای مردم شناسی ، که طی آن برنامه ریزی شده بود مسابقات برای ورزشکاران "رنگی" برگزار شود. با این حال ، رئیس IOC پیر دو کوبرتین این را نوعی بازیهای نژادپرستانه قلمداد کرد. وی با اشاره به غیرقابل قبول بودن این مورد در آینده ، گفت که این شرایط اساسی جنبش المپیک را تضعیف می کند.
این بازی های المپیک ، مانند بازی های قبلی (پاریس ، 1900) ، غنی از کنجکاوی های مختلف بودند که با سطح نسبتاً ضعیفی از پیشرفت ورزش در جهان همراه بودند. به عنوان مثال ، پرنده باسول ژاپنی ساویو فونی به روش کاملاً اصلی میله را غلبه کرد ، اما تلاش او به حساب نیامد. نکته این بود که او تیر را به صورت عمودی در جلوی میله قرار داد ، و سپس به سرعت روی آن بالا رفت و با آرامش از بالای میله پرید. برای این ورزشکار توضیح داده شد که پرش دویدن معتبر است.
ژاپنی ها ، در تلاش بعدی خود ، با آرامش در امتداد مسیر دویدند ، سپس تیر را گذاشتند ، دوباره روی آن بالا رفتند و از بالای تیر عبور کردند. مدت ها بود که Funi نمی توانست درک کند که چرا به تلاش دوم او نیز اعتبار داده نشده است.
