شطرنج یکی از محبوب ترین بازی های منطقی زمان ما است. مسابقات جذاب شطرنج ، شب های پائیز غم انگیز آینده را زیباتر می کند. و در قرن گذشته ، بازیکنان مجذوب این بازی فوق العاده شده اند.
ویژگی های بازی آن زمان
نیمه اول قرن نوزدهم را اغلب "دوران عاشقانه" شطرنج می نامند. در آن زمان هیچ تورنمنت بین المللی شطرنج وجود نداشت ، هیچ مسابقه رسمی برای کسب عنوان قهرمان جهان وجود نداشت. این نقص سازمانی آشکار در سبک بازی در آن زمان منعکس شد. هدف اصلی همه بازیکنان حمله به پادشاه حریف بود. بسیاری از بازی های زیبا و پویا انجام شد ، اما استراتژی کلی شطرنج مورد علاقه بسیاری را باقی گذاشت. توجه اصلی به حمله ، حمله بود. دفاع به اندازه کافی عمیق کار نشده است ، در نتیجه ، بازیهای زیادی انجام شد که به نظر نمی رسید از موقعیت امروز باخته باشد.
آغاز دوران کلاسیک
در اواسط قرن ، اوضاع به تدریج تغییر می کند. نسل جدیدی از بازیکنان شطرنج اصول پیچیده تر و عمیق تری از بازی شطرنج را تدوین کرده اند. حمله - البته بله ، اما فقط در صورت وجود یک مزیت واقعی که بتوان از آن به طور مثر استفاده کرد. انقلاب مفهومی نتیجه تغییرات کلی در اندیشه شطرنج در آن زمان بود. بازی به تدریج از مرزهای اوقات فراغت و اجتماعات در خانه فراتر رفت. مسابقات ملی و بین المللی آغاز به کار کردند ، جایی که قوی ترین بازیکنان شطرنج می توانستند با یکدیگر دیدار کنند. آنها شروع به صحبت در مورد برندگان مسابقات قهرمانی کشور و مسابقات بین المللی کردند و در روزنامه ها نوشتند. هنوز قهرمانی رسمی جهان برگزار نشده است. این زمان پیشرو دوره کلاسیک شطرنج بود.
