اغلب در کتابچه های راهنمای توسعه سرعت استقامت ، توصیه می شود که از شاتل به عنوان تمرین اصلی استفاده کنید. تمرینات منظم دویدن شاتل در برنامه های تمرینی بازیکنان بسکتبال ، ورزشکاران پارکور و بوکسورها دیده می شود. حتی در میان استانداردهای ورزشی ، که توسط ارتش تصویب می شود ، می توانید "شاتل 4x100 متر را اجرا کنید". شاتل چیست و چرا در برنامه های تمرینی ورزشکاران مختلف بسیار رایج است؟
شاتل دویدن نوعی دویدن تمرینی است که طی آن یک ورزشکار به طور مکرر همان مسافت کوتاه را می دود. حرکات این ورزشکار از حرکات شاتل بافی تقلید می کند: چندین بار در جهت جلو و عقب. از این رو ، نام متناظر با این تمرین دویدن سرچشمه گرفته است. به طور معمول ، فاصله دویدن شاتل از 100 متر بیشتر نیست. هر بار ، با رسیدن به پایان مسافت ، ورزشکار باید خط پایان را لمس کند یا از یک مانع دور بزند. دویدن شاتل غالباً در کلاسهای تربیت بدنی در مدرسه مورد استفاده قرار می گیرد ، خصوصاً وقتی فرصتی برای دویدن مسافتهای 60 و 100 متری وجود ندارد. این نوع دویدن توسط برگزارکنندگان مسابقات مختلف مانند "مبارک شروع می شود" یا "مادر ، بابا ، من یک خانواده ورزشی هستم" استفاده می شود. این تعجب آور نیست ، ورزشکاران مسافت را خیلی سریع و بی پروا و با تعداد زیادی توقف و چرخش طی می کنند. اگرچه چرخش های شدید و تغییرات حرکتی در انتهای دوره است که باعث می شود شاتل در حال اجرا آسیب زا ترین ورزش دویدن باشد ، شروع شاتل می تواند کم یا زیاد باشد. با این حال ، بلوک های استارت ، که برای رشته های دو سرعت اجباری است ، در مسابقات شاتل استفاده نمی شود. شروع زیاد در دویدن شاتل مانند شروع اسکیت بازهای سرعت است: پای آهسته دویدن تا حد ممکن تنش دارد ، پایه چرخشی با کمی چرخش پشت انگشت ایستاده است. توانایی شروع سریع عامل اصلی موفقیت در شاتل است. این برای توسعه سرعت شروع است که از این نوع دویدن در آموزش دو سرعت استفاده می شود. برای توسعه حداکثر سرعت در شاتل ، روش عبور از مسافت باید همان دویدن در مسافت های کوتاه باشد: انگشتان پا ، رکود بالا ، بلند شدن مفصل ران … اما سرعت اصلی ترین نکته در این رشته دویدن نیست. توسعه مهارت و مهارت برای عبور از خط پایان و گردش با کمترین زمان بسیار مهم است. انجام مرحله توقف ، که ورزشکار قبل از نوبت انجام می دهد ، در چنین رشته های بازی مانند بسکتبال ، فوتبال ، هندبال ضروری است. آهسته دویدن با انفجار یک مهارت لازم برای یک بوکسور خوب است ، و پایان شاتل تفاوتی با پایان 100 متر ندارد. در قسمت آخر مسافت ، ورزشکار سعی می کند حداکثر سرعت را توسعه دهد و خط پایان را با بیشترین شتاب اجرا کند. سعی نکنید کار را با پرتاب بدن به جلو به پایان برسانید ، همانطور که ورزشکاران باتجربه در مسابقات انجام می دهند. این امر به هماهنگی بسیار خوب بدن نیاز دارد. فقط با حداکثر سرعت تمام کنید. دویدن شاتل یک فشار روحی جدی بر روی بدن است ، بنابراین برای آسیب نرساندن به مفاصل یا عضلات در طی این تمرینات ، باید تمرینات دویدن خوبی داشته باشید. در عین حال ، دویدن شاتل یکی از بهترین تمرینات دویدن برای ایجاد سرعت شروع ، چابکی و جهش کامل است. تمرین این نوع دویدن به توسعه هماهنگی حرکات ، بهبود کیفیت سرعت و یادگیری نحوه توزیع صحیح نیروها از راه دور کمک می کند.
