چه چیز مشترکی بین فیلم های "هندی" با مشارکت گویکو میتیچ و خلق فیلم روسی به نام "جغرافیدان کره زمین را نوشید" چیست؟ در اصل چیزی جز یک جزئیات نیست. هم در نوارهای استودیوی DEFA و هم در درام الكساندر ولدینسكی با مشاركت كنستانتین خابنسكی ، گروه هایی از مردم - به ترتیب سرخپوشان سرخپوش و دانش آموزان معمولی روس - در امتداد رودخانه ای متلاطم با تخته سنگ ها و سراشیبی ها حرکت می كنند. بعضی ها در کانو هستند و دیگران روی قایق. این روند رفتینگ نامیده می شود.
خواه یک قایق باشد یا قایق
برخلاف اجداد هندی و سایر اجداد خود ، قایق مدرن (ترجمه شده از انگلیسی به معنی "قایق" است) بیشتر شبیه قایق بادی بزرگ یا حتی یک تشک مصنوعی است. و قادر است مسافت های طولانی و موانع نسبتاً خطرناکی را که بر روی آب وجود دارد بدون از بین رفتن برطرف کند. از چهار تا دوازده نفر می توانند با درجه راحتی و ایمنی کافی حتی در پرتلاطم ترین رودخانه بر روی آن حرکت کنند.
با توجه به تعداد لایه ها ، كلك ها به یك لایه و دو لایه تقسیم می شوند. مزیت قبلی ، سبک تر و جمع و جور تر ، سهولت آماده سازی برای رفتینگ است. مزیت اصلی مورد دوم اطمینان بیشتر و پایداری بر روی آب در نظر گرفته شده است.
رفتینگ باستانی
رفتینگ مدرن شباهت زیادی به رفتینگ کلاسیک چوبی ندارد ، اما رفتینگ خود از قدیم الایام برای بشر شناخته شده است. و همان سرخپوستان "آلمانی" عجول ، که شجاعانه با فاتحان سفیدپوست در سینما جنگیدند ، احتمالاً پیشگامان قایق سواری نیستند ، اما علم مدیریت قایق های خود را در رودخانه ای دور از صاف و ساکت از ساکنان سابق مخازن محلی
کاوش های باستان شناسی فرضیات مشابه را تأیید می کند. به نظر آنها ، قایق های قایق رانی ، که حتی در وحشتناک ترین موج رودخانه ها نیز بسیار زیبا به نظر می رسند ، مدت هاست که توسط مردم شناخته شده اند و دقیقاً برای غلبه بر موانع طبیعی آب استفاده می شده اند. از رفتینگ برای رفتینگ نه تنها برای رزمندگان ، بلکه برای اعزام جویندگان طلا و شکارچیان ، بلکه همچنین برای جابجایی وسایل حجیم برای اهداف صنعتی استفاده می شد. مثلاً چوب.
به هر حال ، گاهی اوقات چیزی غیر قابل تصور رافتینگ نامیده می شود. اگر فقط چیزی که شبیه یک قایق است می تواند بر روی آب حرکت کند و بتواند حداقل از بین برود و بدون از دست دادن مانع عبور کند.
رفتینگ ورزشی
با توسعه رودخانه ها توسط مردم و روش های مختلف غلبه بر آنها ، رفتینگ ، همراه با اسلالوم قایقرانی ، به یک نوع ورزش آبی بسیار واقعی تبدیل شد. او قادر است دریایی واقعی از آدرنالین و انرژی را به خون شرکت کنندگان بیندازد.
در اسناد ورزشی ، چنین حرکتی از افراد با کلاه ایمنی و جلیقه نجات بر روی قایق ، یا بهتر بگوییم قایق ، عبارتی علمی خوانده می شود: "رفت و برگشت تیمی در رودخانه های کوهستانی برای مدتی ، با غلبه بر اجبار موانع طبیعی و طبیعی آب". خدمه چنین قایق در واقع یک تیم حرفه ای هستند. و کاپیتان آن همچنین به عنوان یک مربی عمل می کند ، نه تنها برای نتیجه ، بلکه همچنین برای ایمنی هم تیمی ها و قایق.
مسابقات ورزشی رفتینگ از چهار نوع مشخص تشکیل شده است: دو سرعت (یا شرایط) ، که برای آنها یک تیم می تواند حداکثر 100 امتیاز دریافت کند. دو سرعت موازی (200 امتیاز) ؛ اسلالوم (300) و در آخر ، مسابقه به اصطلاح طولانی (400). تیمی که حداکثر امتیاز را کسب کند برنده مسابقات می شود.
رفتینگ توریستی
بادی و راحت هم برای حمل و نقل و هم برای حمل و نقل ، "تشک قایق-قایق" مصنوعی در میان گردشگران شدید که عاشق خطر و هیجان هستند بسیار محبوب است. به خصوص در اوایل بهار ، هنگامی که بهمن برفی از کوه ها پایین می آید و آب طوفانی یا به اصطلاح سفید در امتداد بستر رودخانه ها با کف فراوان و چشمه های یخ پاشیده می شود ، بسیار مورد توجه است.
موانع اصلی قایق ها سنگهای منفرد ، راپیدهای خطرناک (مناطقی با افت زیاد سطح آب) و تهدید به واژگونی بشکه ها (مناطق دارای جریان معکوس که در محل سقوط آب اتفاق می افتد) در نظر گرفته نمی شوند.)رپیدهایی که رفتارها از آن عبور می کنند به شش دسته تقسیم می شوند. ورزشکاران آماتور و تازه کار معمولاً در مسابقات سرعت سوم یا چهارم رقابت می کنند. حرفه ای ها - پنجم یا ششم.
حداکثر وظیفه برای بسیاری از گردشگران ، به ویژه مبتدیان ، نوعی شنا در آب یخی یک جریان بی نظم وحشی است. اما برای رفتگران باتجربه تر ، همان کار متفاوت است - شکست دادن این جریان وحشتناک ، کنار آمدن با آن ، "آب سفید" را مقهور و زنده ماندن …
