دوچرخه کوهستان یا دوچرخه کوهستان یک نوع ورزش فعال نسبتاً جوان است که به سرعت در حال پیشرفت است. دوچرخه کوهستان دائما در حال بهبود است. این ورزش در بازی های المپیک تابستانی 1996 گنجانده شد.
با وجود جوانی ، دوچرخه کوهستان در کشورهای مختلف محبوبیت زیادی کسب کرده است. در دهه 50 قرن بیستم اختراع شد. این واقعیت که دوچرخه سواری کوهستان به یک ورزش رسمی تبدیل شده است بیشتر به دلیل اعضای Velo Club Mount Tamalpais است. آنها اولین کسان بودند که مسابقات سراشیبی را در نزدیکی شهر سانفرانسیسکو برگزار کردند. بزودی این ورزش فعال مورد توجه ورزشکاران سایر کشورها قرار گرفت.
به لطف پیروان و رسانه های آن ، دوچرخه کوهستان به طور گسترده ای شناخته شده است. در سال 1990 ، این یک ورزش حرفه ای اعلام شد و توسط سازمان جهانی دوچرخه سواری به رسمیت شناخته شد ، و پس از 6 سال بخشی از برنامه المپیک شد.
مسابقات مردان در مسافت 40 کیلومتر تا 50 کیلومتر و زنان - 30-40 کیلومتر برگزار می شود. مسافتی که ورزشکاران طی می کنند بستگی به زمان تقریبی کل دوره را دارد. مسابقات قهرمانی مردان در عرض 2 ساعت و 15 دقیقه برگزار می شود و مسابقات قهرمانی زنان - بیش از 2 ساعت.
فاصله برای مسابقه نهایی بر اساس شرایط آب و هوایی تعیین می شود. دوچرخه سواران نباید کل موتور را فشار داده یا بکشند ، در غیر این صورت این اقدامات ممکن است منجر به تجدید نظر در نتایج شود.
ورزشکاران در همان زمان شروع می کنند. دوچرخه سواران ابتدا یک دور 1 ، 8 کیلومتر را پشت سر می گذارند ، به همان ابتدا برمی گردند و سپس تعداد مشخصی دور را طی می کنند. رقیبی که ابتدا به خط پایان می آید در این رقابت برنده می شود.
به منظور جلوگیری از رد صلاحیت ، سوارکاران مجاز به استفاده از کمک کسی نیستند. آنها مجبور هستند خودشان سو mal عملکرد تجهیزات را از بین ببرند. علاوه بر این ، ورزشکاران نباید با رقبا تداخل داشته و جای خود را به رقبای سریعتر بدهند.
این مسابقه یک رویداد حذفی است: راکبی که از رد خارج شده باشد از پیست حذف خواهد شد.
برای مسابقه ، یک پیست کراس کانتری استفاده می شود. بر روی آن ، هر 1 کیلومتر ، شاخص هایی از فاصله باقی مانده و اطلاعات مربوط به مناطق خطرناک زمین وجود دارد.
دوچرخه کوهستان از مواد با مقاومت بالا ساخته شده است ، دارای ترمزهای قدرتمند ، لاستیک های متراکم است. ورزشکاران باید از کلاه ایمنی استفاده کنند ، زیرا در طول مسابقه ، شرایط و آسیب های مختلف خطرناک امکان پذیر است.
