پس از هفته موفقیت آمیز ورزش های زمستانی در چامونیکس در سال 1924 ، بازی های المپیک زمستانی جداگانه برای فصل بعدی المپیک در نظر گرفته شده بود. محل برگزاری شهر سنت موریتس سوئیس بود.
25 کشور در دومین دوره بازی های المپیک زمستانی شرکت کردند. آلمان برای اولین بار در بازیهای زمستانی شرکت کرد که تیمش قبلاً به دلیل تجاوز در جنگ جهانی اول به مسابقات بین المللی دعوت نشده بود. همچنین ، این بازی های المپیک زمستانی اولین بازی تیم ملی آرژانتین ، استونی ، لیتوانی ، لوکزامبورگ ، مکزیک ، هلند ، رومانی و ژاپن بود. ورزشکاران آفریقایی در این مسابقات شرکت نکردند. اتحاد جماهیر شوروی نیز در این بازی ها پذیرفته نشد ، اگرچه چندین کشور اروپایی قبلاً آن را به رسمیت شناخته بودند. این درگیری نه تنها به دلیل اقدامات غرب ، بلکه همچنین به دلیل عدم تمایل به امتیاز دادن از طرف دولت شوروی به وجود آمد. در نتیجه ، ورزشکاران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی اتحادیه اروپا تنها پس از جنگ جهانی دوم در المپیک پذیرش شدند.
برنامه رقابت گسترش یافته است. یک ورزش جدید اضافه شده است - اسکلت. بدین ترتیب این مسابقات در 8 رشته برگزار شد. زنان فقط در اسکیت شکل شرکت می کردند - به عنوان ورزشکاران انفرادی یا به عنوان بخشی از جفت ها.
در جدول رده بندی غیر رسمی ، تیم نروژ مقام اول را کسب کرد. این کشور سطح بالایی از آموزش خود را به طور سنتی از ورزشکاران در رشته های ورزشی زمستانی نشان داده است. بهترین اسکی بازان و اسکیت بازهای این کشور اجرا داشتند. همچنین یک مدال طلا توسط اسکیت باز نروژی ، سونیا هنی دریافت شد.
مقام دوم با تاخیر قابل توجهی به ایالات متحده رسید. طلا به این حالت توسط حصیربازان و شرکت کنندگان در مسابقات اسکلت آورده شد.
تیم سوئد سوم شد. یک مدال طلا توسط اسکی باز اریک هدلوند برای او آورده شد ، و دیگری - توسط اسکیت باز تک نفره Gillis Grafström. و تیم ملی میزبان مسابقات - سوئیس - تنها یک مدال برنز کسب کرد. توسط تیم هاکی این کشور دریافت شد. به نوبه خود ، طلای هاکی به کانادا - رهبر جهانی در این ورزش - رسید.
