در قرن بیست و یکم ، دانشمندان دیگر شک ندارند که بسیاری از بیماری های عروقی و تنفسی بدون کمک به داروهای تنفسی بدون دارو قابل درمان هستند. طی 30-50 سال گذشته ، بسیاری از تکنیک های مختلف بر اساس تجربه سازندگان آنها ساخته شده است. هر یک از این تکنیک ها حق حیات دارند و ثمره می دهند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
قبل از تسلط بر تمرینات تنفسی ، باید صدها تکنیک را انتخاب کنید ، چندین مورد از محبوب ترین و موثرترین آنها. هر روش مبتنی بر تنفس های ثابت و نفس های منفعل است. به عنوان مثال ، تمرینات تنفسی استرلنیکووا. در بیشتر تکنیک ها ، تنفس عمیق است ، با استفاده از دیافراگم. اگرچه تمرینات تنفسی Buteyko ، برعکس ، بر اساس تنفس کم عمق است.
گام 2
ژیمناستیک تنفسی Strelnikova نه تنها برای بیماران آسم بلکه برای بیماران مبتلا به بیماری های پوستی ، روان رنجوری ، افسردگی ، میگرن ، صرع ، دیستونی ، لکنت زبان نیز نشان داده شده است. برای تسلط بر این تکنیک ، باید تنفس های تیز و کوتاه (حداقل سه بار در 2 ثانیه) و بازدم های طبیعی آرام را انجام دهید. با استنشاق ، باید دیافراگم را با عضلات شکم به سمت بالا فشار دهید ، و احساس کنید که چگونه قفسه سینه فشرده شده است. برای افزایش تأثیر تمرینات ، در حین اجرای آنها ، لازم است حالت هایی گرفته شود که از تنفس راحت جلوگیری می کند. به عنوان مثال ، با استنشاق شدید ، می توانید کف دست خود را جلوی سینه خود فشار دهید ، به جلو خم شوید ، از کمر حلقه کنید و … به لطف چنین "موانعی" ، ریه ها رشد می کنند و دیافراگم آموزش می بیند. فکر کردن در مورد بازدم به شدت دلسرد می شود - بدن باید خودش را جهت دهد. می توانید با بینی یا دهان نفس خود را بیرون دهید ، نکته اصلی این است که بدن آرام است و هیچ استرسی را تحمل نمی کند. برای حفظ ریتم ، لازم است که نفس ها را بشمارید ، اما بازدم را فراموش کنید. لازم است استنشاق با ورزش بدنی ترکیب شود ، بدن به تدریج وارد ریتم مرحله راهپیمایی شود.
مرحله 3
ژیمناستیک تنفسی Buteyko عمدتا توسط افراد مبتلا به آسم استفاده می شود ، زیرا در هنگام حملات آسم بیماران استنشاق می کنند و نمی توانند بازدم خود را انجام دهند. این روش فقط بر اساس نفس های کم عمق و تنفس های طولانی است. ماهیت این روش جلوگیری از اشباع بیش از حد بدن با اکسیژن است. برای تسلط بر تمرینات تنفسی کنستانتین بوتیکو ، لازم است دیافراگم را فراموش کنید. برای شروع باید سعی کنید مدت کوتاهی استنشاق کنید تا نه معده و نه قفسه سینه در حرکت باشد. باید تصور کرد که هوای استنشاق بوی نامطبوعی می دهد و نمی خواهد آن را بو کند. سپس بازدم انجام می شود که باید کمی بیشتر از استنشاق باشد. سپس - نگه داشتن نفس ، برابر با کل مدت استنشاق و بازدم. در نتیجه این ورزش تنفسی ، اکسیژن به زیر سطح استخوان های یقه نمی افتد و دی اکسید کربن در ریه ها باقی می ماند. در صورت تمایل ، انجام تمرینات به مدت 10 دقیقه ، کمی افزایش حجم هوای استنشاق شده ، اما تنفس با دیافراگم ضروری است. شما باید مجموعه را به تدریج به پایان برسانید ، به تدریج نفس ها را افزایش دهید و مکث های مربوط به نگه داشتن نفس را کوتاه کنید.
