تقریباً همه مردم جهان در مراحل خاصی از رشد از پیاز استفاده می کردند. در ابتدا ، برای شکار یا دفاع بود. با اختراع سلاح گرم ، تیراندازی با کمان در ورزش بیشتر توسعه یافت.
این امر توسط جنبش المپیک که پس از کنگره 1894 در پاریس قوت گرفت ، تسهیل شد. تیراندازی با کمان از سال 1900 در سه المپیک انجام می شود ، اما در سال 1920 از لیست المپیک حذف شد. 50 سال است که کمانداران در این بازی ها شرکت نمی کنند. فقط در سال 1972 ، در المپیاد XX در مونیخ ، رقابت از سر گرفته شد.
با این وجود ، این ورزش توسعه یافت ، در سال 1931 فدراسیون بین المللی تیراندازی با کمان ایجاد شد که شامل 5 کشور بود. مسابقات قهرمانی جهان برگزار شد ، قوانین مسابقات بین المللی تدوین شد.
پس از بازگشت به برنامه بازیهای المپیک ، اصلاحات در قوانین ، با هدف محدود کردن تعداد شرکت کنندگان و افزایش سرگرمی کشتی آغاز شد. اکنون مسابقات طبق برنامه جدیدی برگزار می شوند. هدف تیراندازی با کمان ورزش اصابت کوچکترین حلقه داخلی با یک تیر به هدفی با قطر 1.22 متر است. این مسابقات در مسابقات انفرادی و تیمی انجام می شود. مسابقات انفرادی با تمرین دایره FITA (144 پیکان در چهار فاصله) آغاز می شود. در مراحل بعدی ، مسابقات به صورت دوتایی و با حذف پس از شکست برگزار می شود. در این تمرینات ، ورزشکاران از فاصله 70 متری شلیک می کنند و 12 تیر می زنند. به یک تیم سه نفره 27 شوت داده می شود. در مسابقات قهرمانی انفرادی و تیمی 4 مجموعه جایزه برای مردان و زنان در نظر گرفته شده است.
در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، این ورزش فقط در اواخر دهه 1950 محبوبیت پیدا کرد. اولین کمانداران استاد تیراندازی به گلوله های ایوان نووژیلوف ، آناتولی بوگدانوف و نیکولای کالینیچنکو بودند. کتهوان لوسابریزه ورزشکار گرجی با برنده شدن در مسابقات المپیک 1980 در مسکو ، اولین و تنها طلای تاریخ ورزش شوروی در تیراندازی با کمان شد.
جالب اینجاست که این تنها ورزش المپیکی است که در آن افراد معلول می توانند در جدول رده بندی کلی شرکت کنند.
