اولین مسابقات تیراندازی المپیک در سال 1896 در آتن برگزار شد. سپس فقط مردان در این مسابقه شرکت کردند. از سال 1968 ، زنان نیز در این رشته شروع به رقابت می کنند.
در برنامه المپیک تابستانی ، تیراندازی در سال 1996 به یک ورزش مستقل تبدیل شد. اکنون در این مسابقه 15 مجموعه جایزه بازی می شود.
تیراندازی المپیک به شلیک گلوله و تله تقسیم می شود. اولین مورد از سلاح های تفنگدار در یک میدان تیر ساخته شده است. در صورت استفاده از سلاح های پنوماتیک ، در این صورت از فاصله 10 متری شلیک می شود. برای سلاح گرم ، فاصله تیرانداز با هدف باید 25 یا 50 متر باشد.
در طول مسابقات تیراندازی با سلاح پنوماتیک مردان ، ورزشکاران 60 بار با تپانچه و تفنگ شلیک می کنند. 40 تلاش برای زنان انجام می شود.
مردان از تپانچه 60 شلیک می کنند از فاصله 25 و 50 متر. زمان از فاصله کمتری محاسبه می شود. زنان ورزشکار 2 بار ، 30 بار از 25 متر شلیک می کنند.
سومین تمرین تیراندازی با گلوله با تفنگ ورزشی است. این رشته به نوبه خود به دو نوع تقسیم می شود: از یک موقعیت مستعد و از 3 موقعیت. در مسابقه اول ، ورزشکاران 60 شلیک از 50 متر شلیک می کنند در مسابقه دوم ، یک سری شلیک برگزار می شود: ابتدا دراز کشیدن ، سپس از زانو و در آخر ایستاده. مردان از هر موقعیت 40 شلیک از فاصله 50 متری تا هدف و یک زن - 20 شلیک در همان فاصله شلیک می کنند. هرچه تیرانداز امتیاز بیشتری کسب کند ، به پیروزی نزدیکتر خواهد بود.
تیراندازی با اسکیت از نظر تفاوت در هوای آزاد در میادین تیراندازی متفاوت است. اسلحه مورد استفاده یک تفنگ ساچمه ای صاف است. تیراندازی به اهداف پروازی (اسکیت) انجام می شود. هنگام محاسبه نتایج عملکرد ، تعداد اهداف شکسته در نظر گرفته می شود. استندها انواع مختلفی دارند. برای مسابقات مردان از پایه های گرد ، پایه های سنگر و دو نردبان استفاده می شود. قهرمانی در میان زنان در یک جایگاه گرد و یک نردبان مشخص می شود.
