حق میزبانی بازی های تابستانی المپیک در سال 1976 به مونترال کانادا داده شد ، که با پیروزی خود به رقبای قدرتمند خود - مسکو و لس آنجلس می پرداخت. این شهر کوچک جزیره ای که توسط آبهای St. لارنس ، طی دو هفته المپیاد پذیرای صدها هزار گردشگر بود.
بازی های المپیک بدون شک یکی از بلند پروازانه ترین رویدادهای بین المللی است. این امر بر چندین حوزه مهم زندگی و فعالیت انسان تأثیر می گذارد: سیاست ، اقتصاد و ورزش. پایتخت المپیاد آینده از قبل انتخاب می شود تا شهر وقت داشته باشد تا خود را برای پذیرش مهمان آماده کند. برای انجام این کار ، نه تنها تهیه مکان و امکانات ورزشی برای آنها ، بلکه تهیه برنامه ای برای فعالیتهای تفریحی و اقدامات لازم برای بهبود امنیت لازم است.
در ماه مه 1970 ، کمیته بین المللی المپیک در مورد محل بازیهای 1976 تصمیم گرفت. سه شهر در دستور کار بودند: مسکو ، مونترال و لس آنجلس و به ترتیب. پایتخت اتحاد جماهیر شوروی مورد علاقه بود و رسانه های روسیه حتی خیلی سریع تصمیم مثبت کمیته را به نفع مسکو اعلام کردند ، گرچه هنوز تصمیمی اتخاذ نشده بود. رأی گیری اعضا در دو مرحله انجام شد. در دور اول ، لس آنجلس حذف شد و تقریباً همه آرا his وی به شهر کانادا رسید. مونترال با 41 رأی مخالف و 28 رأی برنده شد.
مونترال شش سال فرصت داشت تا تمام مقدمات لازم را انجام دهد. مقامات شهری گفتند که بازیهای المپیک مونترآل "در عظمت انسان" ساده و ساده خواهد بود ، به این معنی که ورزش در درجه اول قرار خواهد گرفت. به زودی مجبور شدم قول بلند را فراموش کنم. تقریباً بلافاصله مشخص شد که این شهر بودجه را برآورده نمی کند. 310 میلیون دلار برنامه ریزی شده تقریباً 20 میلیارد دلار درآمد داشت. برای دریافت این مبلغ ، شهر مجبور به گرفتن وام هنگفتی شد که فقط در سال 2006 بازپرداخت شد.
ساخت تأسیسات المپیک در شرایط دشواری انجام شد. یخبندانهای شدیدی وجود داشت ، اشتباهات طراحان منجر به مرگ ده کارگر شد. پیمانکارانی که به موقع پول خود را دریافت نمی کردند ، هر از گاهی اعتصاب می کردند. بازیهای مونترال به گرانترین بازیهای تاریخ المپیک تبدیل شده اند.
