اگر یک ورزش رزمی حداقل یک بار در زندگی به شما کمک کند تا در یک لحظه دشوار از بدن خارج شوید ، قبلاً وقت خود را صرف آن کرده اید. مهارت های دفاع شخصی مهم و مفید هستند ، با این حال ، هنگام یادگیری آنها ، همیشه سوال دشوار انتخاب یک ورزش رزمی خاص مطرح می شود.
تفاوت های مبارزه تن به تن و کاراته
اول از همه ، شما باید درک کنید که هیچ ورزش رزمی جداگانه ای با نام "مبارزه تن به تن" وجود ندارد ، این اصطلاح تعدادی از سیستم های جنگی را با هم متحد می کند. بنابراین ، شما همیشه باید روشن کنید که چه نوع جنگ تن به تن مورد بحث است. این می تواند به عنوان مثال ، جنگ تن به تن ارتش ، جنگ تن به تن روسیه و غیره باشد.
با این وجود ، همه سیستم های جنگ تن به تن دارای ویژگی های مشترکی هستند که به آنها اجازه می دهد کاملاً واضح شناسایی و از کاراته ، کونگ فو و سایر ورزش های رزمی شرقی تشخیص داده شوند. یکی از مهمترین اصول نبرد تن به تن ، کارایی واقعی آن است. شرایطی را تصور کنید: زمستان ، یخبندان ، یخ ، شما لباس گرم و تنگ و کفش زمستانی دارید. حالا فکر کنید ، آیا در این شرایط می توانید به سر شخصی که به شما حمله کرده ضربه بزنید؟ احتمالا نه.
شرایط سخت آب و هوایی در روسیه به تنهایی بسیاری از عناصر کاراته و سایر هنرهای رزمی را بی اثر می کند. علاوه بر این ، برای یک اروپایی ، خاصیت انعطاف پذیری این سیستم های جنگی معمولاً غیر معمول است - بیشترین ضربات نه با کل وزن بدن ، با یک جارو و در مدارهای دایره ای شکل ، بلکه متمرکز شده ، تا یک نقطه ، با انتشار فوری انرژی در لحظه تماس این تکنیک مبارزه دارای مزایا و زیبایی شناسی خاص خود است و با این وجود برای افرادی که هیکل اروپایی دارند کاملاً بیگانه است ، عادت به آن دشوار است.
مبارزه تن به تن در این زمینه یک ورزش رزمی قابل اعتمادتر است. همه چیز در آن کاملاً ساده و عملی است - آنچه م effectiveثر نیست بی رحمانه دور ریخته می شود. علاوه بر این ، هیچ غلبه ای در ضربه زدن یا پرتاب کردن ، که به عنوان مثال ، در کاراته یا آیکیدو معمول است ، وجود ندارد. از کل زرادخانه حملات ، پرتاب ها و سایر تکنیک هایی که می تواند پیروزی بر دشمن را تضمین کند به طور فعال استفاده می شود.
ورزش و جنگ واقعی
کاراته استاد یک هنر رزمی فوق العاده مثر است. به همین دلیل است که او یک استاد برای پیروزی در هر شرایط و هر شرایطی است ، اما اگر ما کارایی کاراته و مبارزه تن به تن را از نظر زمان آموزش مقایسه کنیم ، جنگ تن به تن پیش است. مثلاً در مدت شش ماه در کاراته چه چیزی می توانید آموزش دهید؟ موضع گیری های اساسی ، تکنیک های حرکتی ، بلوک های ساده و اعتصاب ها. و این قابل درک است ، زیرا تکنیک اساسی در کاراته بسیار مهم است. ابتدا دانش آموز بر فرم (فنون اساسی) تسلط پیدا می کند ، سپس با ظهور تسلط ، از فرم به سمت بداهه پردازی آزاد دور می شود.
هنگام مطالعه به مدت شش ماه جنگ تن به تن ، یک دانش آموز کاملاً جنگنده تمام عیار ساخته می شود. او هنوز از استاد فاصله دارد ، اما از نظر مهارتهای واقعی جنگی ، از همكارانی كه همزمان تحصیل در رشته كاراته را شروع كرده اند پیشی خواهد گرفت. این جنبه نیز بسیار مهم است: بسیاری از مدارس کاراته به شدت به سمت ورزش گرایش پیدا می کنند. به عنوان مثال کیوکوشینکای کاراته را در نظر بگیرید ، این سبک یکی از سخت ترین و موثرترین است. در عین حال ضربات وارده به سر در آن ممنوع است ، زیرا در دعواهای ورزشی می توان آسیب دیدگی مهلکی به حریف وارد کرد. اما اگر یک ورزشکار عادت کند از ضربه به سر خود جلوگیری کند ، به راحتی نمی تواند آنها را به طور واقعی در شرایط نبرد اعمال کند.
در نبرد تن به تن ، همه چیز متفاوت است. تکنیک آن به طور خاص برای استفاده کاربردی است ؛ از کلاه ایمنی ویژه می توان برای محافظت از سر در تمرین اسپارینگ استفاده کرد. همه اینها آموزش را تا آنجا که ممکن است به نبرد واقعی نزدیک می کند ، این روش را قابل اعتماد و موثر می کند.
بنابراین ، اگر می خواهید به سرعت مهارت های جنگی عملی واقعی را بیاموزید ، بهتر است نبرد تن به تن را انتخاب کنید.اگر علاوه بر مهارت های رزمی کاملاً عملی ، به جنبه های فلسفی ورزش های رزمی نیز علاقه مند هستید ، کاراته را انتخاب کنید. شما زمان بیشتری را صرف یادگیری خواهید کرد ، اما با فلسفه خود مسیر زندگی را پیدا خواهید کرد.
