بسیاری از اسنوبورد بازان و اسکی بازان عاشق پرش هستند. اما متأسفانه همه شهرها پرش های خوب و با کیفیتی ندارند. بنابراین ، شما باید همه کارها را خودتان انجام دهید. از جمله کیکر - جهش های کوچک پرشی روی فرودهای طولانی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ابتدا نگاهی به نمودار میانگین پرش با اسکی بیندازید. قسمت A روی آن قابل مشاهده است - شتاب. باید به اندازه کافی خنک و خوب نورد شود. برای اینکه خوب آن را بچرخانید ، کافی است با انبوهی از اسکی بازان را به پایین بلغزانید. دست اندازها و چاله ها را با بیل بردارید
گام 2
قسمت B - میز پرشی. Kicker E روی آن نصب شده است ، در مقابل ضربه گیر باید ناحیه ای با شیب ملایم وجود داشته باشد تا هنگام ورود به آن ضربات شدیدی به پاهای اسکیت باز وارد نشود و حرکت لازم برای یک پرش خوب از بین نرود. به این نکته توجه ویژه ای داشته باشید!
مرحله 3
قسمت D قسمت ترانزیتی است که به طور معمول اسکی باز پرواز می کند. اندازه آن به زمین و سطح مهارت اسکی باز بستگی دارد. ترانزیت آموزش نباید بیشتر از 4-7 متر باشد. قسمت C برای فرود است. آنرا با شیب کافی انجام دهید تا سرعت بدست آمده به خوبی جذب شود. پس از شیب ، اطمینان حاصل کنید که یک رول کردن - مکانی که باید ترمز کنید.
مرحله 4
برای ایجاد خود شلیک کننده از برف متراکم ، بلوک های برفی متوسط را با بیل برش دهید و از آنها شکل به اندازه و شکل دلخواه بسازید. هنگام ساخت ، به طور دوره ای برف را جمع و جور کنید. اگر برف کم است ، از مواد در دست استفاده کنید - کنده ، شاخه ، سنگ. همه آن را با برف بپوشانید و آن را جمع و جور کنید.
مرحله 5
نگاهی به نمونه نمودار شروع کننده بیندازید. طول قسمت L باید حداقل 2.5 متر ، ارتفاع قسمت H حداقل 1 متر باشد. عرض A ضربه زن - هر چه بزرگتر بهتر ، اما کمتر از 1 متر نیست. تنبل نباشید: بهتر است یک ساعت بیشتر حفاری کنید تا این که ناراحتی پرش های ناموفق را تجربه کنید
مرحله 6
شعاع ضربه گیر بصورت تجربی انتخاب می شود. اگر اندازه کل فنر بسیار بزرگ باشد ، گرد کردن فقط در جایی لازم است که میز وارد کیکر شود. هرچه تخته فنر کوچکتر باشد ، نیاز به گرد کردن ضربه گیر نیز بیشتر است. با این حال ، شعاع ضربه ای بیش از حد مشخص دائماً سوارکار را به کودتا می اندازد.
