در سال 1949 ، IOC پایتخت المپیاد XVI را نامگذاری کرد. ده شهر حق میزبانی المپیک تابستانی 1956 را ادعا کردند. اما اولویت به ملبورن ، دومین شهر بزرگ استرالیا بود. برای اولین بار در تاریخ ، بزرگترین مجمع ورزشی قرار بود در نیمکره جنوبی برگزار شود.
علی رغم مشخص شدن پایتخت بازیهای المپیک شانزدهم ، در مورد موفقیت آنها شک و تردید کافی وجود داشت. برای اروپاییان ، دور بودن جغرافیایی استرالیا می تواند یک مشکل باشد. علاوه بر این ، ملبورن استادیوم مناسبی برای میزبانی مسابقات به این بزرگی نداشت. اما میزبانان آینده المپیک با تبدیل زمین کریکت ملبورن به استادیوم دوومیدانی با موفقیت از پس این سختی برآمدند.
مشکل اصلی در سال 1951 در جلسه بعدی IOC برجسته شد. مشخص شد که برگزاری یک مسابقه بین المللی سوارکاری در ملبورن تقریباً غیرممکن است ، زیرا در استرالیا قانونی وجود داشت و هنوز هم مجاز به واردات حیوانات فقط پس از یک قرنطینه شش ماهه و فقط از برخی کشورها است.
با این حال ، IOC تصمیم گرفت بازی ها را به تعویق نیندازد. مسابقات سوارکاری المپیک از 11 تا 17 ژوئن 1956 در استکهلم برگزار شد. 158 ورزشکار از 29 کشور در آنها شرکت کردند. مجموعه اصلی مدال ها در ملبورن انجام شد.
از نظر تعداد شرکت کنندگان ، المپیاد XVI نسبت به دو مسابقه قبلی کمتر بود. زمان غیرمعمول مسابقات - از 22 نوامبر تا 8 دسامبر و اینکه تیم ها به دلیل هزینه های قابل توجه حمل و نقل کاهش یافته اند نیز تأثیرگذار بوده اند. اوضاع سیاسی کنونی جهان نیز تأثیر بسزایی داشت. به ویژه تیم هایی از عراق و چین از حضور در بازی های المپیک خودداری کردند. اولین مورد در اعتراض به اقدام نظامی انگلیس ، فرانسه و اسرائیل در مصر است ، دوم - از زمانی که تیم تایوان اجازه حضور در بازی ها را داشت. تیم های ملی سوئیس ، اسپانیا و هلند در رابطه با وقایع مجارستان این بازی ها را تحریم کردند. در مجموع ، 3314 ورزشکار از 72 کشور در بازی های المپیک شانزدهم شرکت کردند.
با این وجود ، المپیک موفقیت آمیز بود. سطح شرکت کنندگان در این مسابقات بسیار زیاد بود ، و این تعداد رکوردهای ثبت شده در بازی های 1956 - 77 رکورد المپیک و 24 رکورد جهانی را نشان می دهد. در مسابقات غیررسمی تیمی ، تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی با کسب 98 مدال مقام اول را به دست آورد.
