المپیک تابستانی 1948 12 سال پس از جنگ ویرانگر جهانی دوم برگزار شد ، بنابراین در بین مردم به عنوان "زاهد" شناخته شد. در بسیاری از کشورها ، اوضاع اقتصادی دشواری وجود داشت ، قتل عام طولانی مدت بسیاری از ملیت ها را تلخ کرده و از هم جدا کرد. در این شرایط ، مسابقات ورزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند - صلح آمیز -. با تصمیم کمیته بین المللی المپیک (IOC) ، تصمیم به برگزاری آنها در لندن گرفته شد.
بازی های المپیک تابستانی لندن در 29 ژوئیه 1948 افتتاح شد و در 14 آگوست 1948 پایان یافت. به طور رسمی ، آنها به عنوان المپیاد XIV ذکر شدند. پس از آخرین بازی های برلین در سال 1936 ، دو بازی بعدی - XII و XIII - هرگز برگزار نشد. در سال 1940 ، آنها در توکیو ، و 4 سال بعد - در انگلیس برنامه ریزی شدند. با این حال ، این بار به جنگ افتاد. آلمان و ژاپن به مسابقات بعدی ورزشی کشورهای متجاوز دعوت نشدند.
بلافاصله پس از خاتمه صلح در نشست IOC در سال 1946 ، لندن به عنوان میزبان بازی های المپیک جدید - برای دومین بار در تاریخ بازی ها ، انتخاب شد. آخرین بار پادشاهی فقط در سال 1908 میزبان ورزشکاران بود.
این رویداد در مقابل ریاضت اقتصادی و کمبود مواد غذایی تهیه شده بود. خیابان های لندن پس از بمب گذاری های نازی ها هنوز به طور کامل بازسازی نشده بودند ، اما سازمان دهندگان هنوز موفق به میزبانی و قرار دادن بیش از 4000 ورزشکار از 59 کشور در اردوی نظامی برای مسابقات در 19 جهت شدند. اتحاد جماهیر شوروی دعوت به بازیها را دریافت کرد ، اما در آنها شرکت نکرد.
بازی های المپیک تابستانی XIV از نظر نتایج ورزشی برجسته نبودند ، زیرا بسیاری از کشورها تیم های آماده ای را پس از جنگ نداشتند. با این حال ، این مسابقات به خاطر رکوردهای جهانی خود به یاد ماندنی شدند: 2 در وزنه برداری و 1 در دو و میدانی ، 1 در تیراندازی. در شنا ، زنان 5 رکورد المپیک از 5 ، و مردان - 4 از 6 به روز کردند. در کل ، ورزشکاران 411 مدال دریافت کردند که 84 (از جمله 38 طلا) به ایالات متحده رفتند و 23 (از جمله 3 طلا) دریافت شده توسط کشور میزبان.
تابستان سال 1948 چیزهای جدید زیادی را به تاریخ بازی های المپیک وارد کرد. تیم های بانوان در مسابقات کایاکینگ شرکت می کردند و دونده های سرعت از بلوک های شروع شروع می کردند. بینندگان می توانستند پخش مستقیم این رویداد ورزشی را از تلویزیون ملی مشاهده کنند. یک تیم داوطلب برای کمک به سازماندهی مسابقات ایجاد شد. برای اولین بار ، المپیک جوانان ورزشکار با استعدادی از کشورهای در حال توسعه مانند سوریه ، لبنان ، برمه و ونزوئلا را در محل های خود دید.
