در سال 1964 ، بازیهای المپیک در پایتخت ژاپن ، توکیو برگزار شد. اینها اولین بازیهای آسیا در تاریخ مدرن المپیک بودند. اجرای آنها در "امپراتوری جزیره" ، که به تازگی در جنگ جهانی دوم شکست خورد ، گام بسیار مهمی برای ژاپن در مسیر ادغام مجدد در تمدن مدرن بود.
رأی گیری در محل بازی های XVIII تابستان المپیک در پنجاه و پنجمین جلسه کمیته بین المللی المپیک در مونیخ برگزار شد. این اتفاق در سال 1959 رخ داد ، علاوه بر توکیو ، دو پایتخت اروپا مدعی بودند - وین اتریش و بروکسل بلژیک ، و همچنین دیترویت آمریکایی. برتری توکیو مطلق به نظر می رسید - در مرحله اول ، 34 رأی به آن رأی داده شد و سایر نامزدها در مجموع فقط 24 رأی آوردند. بنابراین ، دورهای بعدی رأی نیازی نبود و پایتخت ژاپن رأی داد. فرصت میزبانی المپیک برای دومین بار. تلاش قبلی برای میزبانی بازی های المپیک در ژاپن در XII بازی های تابستانی 1940 بود که ابتدا به دلیل حمله ژاپن به چین به فنلاند منتقل شد و سپس به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم به طور کلی لغو شد.
توکیو شهری چند میلیون دلاری در بزرگترین جزایر ژاپن (هونشو) است. پایتخت ژاپن در حال حاضر یکی از بزرگترین شهرهای جهان در قرن هجدهم بود. اگرچه سکونتگاه های موجود در قلمرو توکیوی امروزی به عصر حجر برمی گردد ، اما تاریخچه رسمی آن با قلعه ای ساخته شده در قرن 12 در ورودی خلیج سواحل اقیانوس آرام آغاز می شود. سپس این شهرک نام ادو را یدک می کشد ، و این شهر در سال 1869 ، هنگامی که نام مدرن خود را دریافت ، پایتخت شد.
با شروع مقدمات المپیک در این کشور ، اوج اقتصادی آغاز شد و برگزاری چنین مجمع بین المللی بزرگی به عنوان یک کاتالیزور در بسیاری از زمینه های توسعه پایتخت شناخته شد. با شروع بازی ها ، زیرساخت ها و ارتباطات شهری به طور قابل توجهی بهبود یافت - یک تراموا با سرعت بالا راه اندازی شد ، فرودگاه مدرن شد و نصب کابل ارتباطی در ایالات متحده به پایان رسید. برای اولین بار پخش المپیک از طریق ماهواره ارتباطی امکان پذیر شد. شش تاسیسات ورزشی جدید در شهر ساخته شده و ده ها مورد موجود مدرن شده اند - در مجموع ، 33 مورد از آنها در بازی های تابستانی هجدهم حضور داشتند.
امپراتور هیروهیتو در 10 اکتبر 1964 به طور رسمی المپیک را افتتاح کرد و مراسم اختتامیه در 24 اکتبر برگزار شد. طی دو هفته ، بیش از 5100 ورزشکار از 93 کشور جهان برای 163 مجموعه جوایز با یکدیگر رقابت کردند. بیشترین تعداد آنها (96) توسط المپیک ها از تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی بدست آمد و ورزشکاران آمریکایی تنها 6 مدال عقب بودند ، اما با همان مقدار از تعداد جوایز طلا از رقبای خود از اتحاد جماهیر شوروی پیش بودند.
