یوگا ، ترجمه شده از سانسکریت ، تأمل است. در هند باستان ، این بخشی جدایی ناپذیر از اعتقادات مذهبی و آموزه های فلسفی بود. یوگا وسیله ای برای شناختن خود و رهایی از محدودیت های جهان مادی است. سیستم روش ها و تمریناتی که یوگا را تشکیل می دهد ، فرد را قادر می سازد تا بر ذهن و بدن خود کنترل داشته باشد.
این آموزه از حدود 5000 سال پیش بوجود آمده است. یوگا نیازی به مهارت خود در ادعای هیچ دین خاصی ندارد ، اما تحت تأثیر ادیانی مانند هندوئیسم ، تائوئیسم ، بودیسم شکل گرفت. از میان انواع مختلف یوگا ، دو زمینه اصلی را می توان تشخیص داد - این یوگای هاتا است که بیشتر بر رشد جسمی تمرکز دارد و راجا یوگا - تأکید بر مراقبه و رشد معنوی.
همه نمی توانند به طور جدی یوگا تمرین کنند. افراد با محدودیت های غذایی و عدم توانایی در تسلط سریع بر روش تزریق بیش از حد ریه ها و رشد معنوی متوقف می شوند. اما با وجود دشواری ها ، تعداد نئوفیت ها هر ساله در حال افزایش است. یکی از رایج ترین اشتباهات ، غفلت از تمرین معنوی ، میل به بهبود سلامتی و کاهش وزن بدون مراقبه و همچنین تمرینات تنفسی است. این نظر کسانی است که یوگا را فقط نوعی ورزش می دانند. توانایی کنترل وضعیت جسمی و روانی شما فقط از طریق کار سخت حاصل می شود.
اگر به دنبال یوگا برای بهبود تناسب اندام خود هستید ، یوگای هاتا بهترین انتخاب است. تمرینات او فرصتی برای کاهش وزن و تغییر شکل شما فراهم می کند. این یک تکنیک منحصر به فرد است که کل بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. ورزش های تنفسی گردش خون را عادی می کنند ، بر روی رگ های خونی ضعیف (رگهای واریسی ، آرتروز ، بیماری های ستون فقرات و سایر بیماری ها) تأثیر مفیدی دارند.
گیاهخواری در یوگا جزم نیست. خوردن گوشت منع مستقیمی ندارد اما بعد از دو یا سه سال آموزش ، شخص خودش رژیم خود را تغییر می دهد. همین اصل در تمرینات مراقبه و تنفس اعمال می شود. تمرین طولانی مدت هماهنگی روح و بدن را ایجاد می کند ، و توانایی های خواب فرد را بیدار می کند. همه اندام های داخلی را مرتب می کند ، تمام عضلات را تمرین می دهد و همچنین ساختار ستون فقرات را بازیابی می کند.
هدف هاتا یوگا کنترل خود و بدن است. دستیابی به هماهنگی جسم و روح بدون نظم غیرممکن است. اولین قدم در یوگا تمرین روزانه است ، به طوری که بدن به سطح خاصی از استرس عادت می کند. مرحله دوم کار تنفسی است. کار تنفس نباید به عنوان امری ثانویه یا غیر ضروری تلقی شود.
