دو و میدانی شامل محبوب ترین ورزشها در سراسر جهان است. مسابقات دو و میدانی در چارچوب بازی های المپیک ، مسابقات مختلف قهرمانی برگزار می شود. و همچنین مسابقات تجاری و خیریه.
تاریخ دو و میدانی
اولین ورزشکاران را باید ورزشکاران یونان باستان دانست که در اولین بازیهای المپیک شرکت می کنند. در یونان باستان ، کیش بدن محبوب بود - چهره های ورزشی و سلامتی جسمی مورد ستایش قرار گرفتند. سپس ورزش هایی مانند دویدن ، پرش از طول ، پرتاب دیسک و چکش ظاهر شد. همچنین از تمرینات دو و میدانی برای آموزش سربازان استفاده شد. دوران مدرن دو و میدانی از قرن 18 آغاز شد. عصر روشنگری ارزشهای جدیدی از جمله جنبش انسان سالاری به ارمغان آورد. انسان در رأس همه اتفاقاتی قرار گرفت و سلامتی و ظاهر خوب به بخشی جدایی ناپذیر از یک شهرنشین روشن فکر تبدیل شد. برای اولین بار مسابقات دویدن و پریدن در دانشگاه های بزرگ برگزار شد و در سال 1896 در برنامه بازی های المپیک احیا شده قرار گرفت. انجمن های دو و میدانی در ابتدا کاملاً آماتور بودند ، اما بعداً سازمان های حرفه ای پدید آمدند.
شیوع دو و میدانی به این دلیل است که تمرینات به هزینه ها و شرایط خاصی احتیاج ندارند.
ورزش های دو و میدانی در روسیه چندان محبوب نبودند. اولین مسابقات فقط در سال 1908 برگزار شد. اما همه چیز بعد از انقلاب اکتبر تغییر کرد. در اتحاد جماهیر شوروی شوروی ، آنها توجه زیادی به آموزش نظامی ، ایجاد وظیفه نظامی جهانی شروع کردند. برنامه آموزش سربازان شامل تمرینات دو و میدانی بود. همچنین ، استانداردهای ورزشی باید در طول آزمون TRP تصویب می شدند. محبوبیت دو و میدانی به قدری افزایش یافته است که آنها شروع به لقب ملکه ورزش کردند.
دو و میدانی مدرن
ورزش های مدرن دو و میدانی شامل ورزش های دویدن ، پیاده روی ، پرتاب و پرش است. دویدن شامل دو سرعت - دویدن در مسافت کوتاه ، دویدن در مسافت میانی و دویدن در مسافت طولانی است. این مسابقه همچنین شامل مسابقه های با مانع و مسابقه پرتاب است که چندین ورزشکار در آن شرکت می کنند. دویدن همچنین می تواند شامل دویدن باشد - دویدن از راه دور در یک سطح سخت (بزرگراه). معروف ترین مسابقه ماراتن است. نوع دیگر دویدن در سطح کشور است.
در بعضی از مسابقات ، مسابقات دو و میدانی همه جانبه برگزار می شود که همزمان چندین ورزش را شامل می شود.
پیاده روی در مسابقات یک رشته المپیکی است. تفاوت در دویدن به این دلیل است که هنگام حرکت پای ورزشکار از سطح مسیر جدا نمی شود. پیاده روی در مسابقه تکنیک خاصی دارد و ورزشکاران می توانند سرعت قابل توجهی ، حتی گاهی بیشتر از هنگام دویدن ، ایجاد کنند.
پرتاب در دو و میدانی شامل تمرینات با توپ ، دیسک ، نیزه و چکش است. این ورزش ها نیاز به ورزشکاران دارند که تمرکز زیادی داشته باشند ، توانایی کنترل تلاش های خود را داشته باشند و عضلات رشد یافته ای را داشته باشند که قادر به کار با قدرت انفجاری زیادی باشند.
پرش های دو و میدانی به صورت بلند و بلند انجام می شود. پرش های بلند را می توان با تیر یا بدون تیر انجام داد.
