واکنش پاسخ کافی به عوامل خارجی (محرک ها) است. در شرایط شدید ، یک واکنش خوب می تواند جان شما را نجات دهد.
واکنش به ویژه برای تنیس بازان ، بوکسورها ، دروازه بانان هاکی و فوتبال لازم است. و تمرینات مربوطه برای آموزش واکنش وجود دارد. واکنش باید ناخودآگاه باشد. یک شخص می تواند به برخی از اقدامات از خارج با فکر کردن در مورد آن و سپس تصمیم گیری پاسخ دهد. اعمال اصطلاحاً تفکر منطقی. یا شاید او بتواند روی دستگاه پاسخ دهد. در این حالت هیچ تفکر منطقی وجود ندارد. مثالی از زندگی: یک قلدر مست با نیت پرخاشگرانه به سوی یک شخص هجوم می آورد. چه باید کرد؟ افراد بدون آموزش معمولاً می توانند دچار بی حسی و بی حسی شوند. بوکسور بایستد ، سمبیست نیز در موقعیت خاص خود بایستد ، و هنگامی که فاصله با قلدر کاهش یابد ، یک پاسخ آماده (ضربه یا پرتاب) وجود خواهد داشت.
تمرین
در داخل بدن آرام باشید ، اما ژله ای نشوید. در نبرد تن به تن ، به این آمادگی آرام می گویند. آموزش اتوژنیک به دستیابی به این حالت کمک می کند.
برای تمرینات به یک دستیار نیاز است. دستیار بلند می شود تا از دید خارج شود. و به نوعی صدای خشن ایجاد می کند (کف زدن ، با خط کش به میز برخورد می کند). این کاملاً تصورات شماست. و فرد آموزش دیده ، بسته به نوع ورزش ، عمل خاصی را انجام می دهد: دوومیدانی می پرد و یک مسافت کوتاه را می دود. بوکسور بلند می شود. ممکن است تمرین را پیچیده کنید. با یک صدای خاص ، جسم را به یک مکان از پیش تعیین شده منتقل کنید. با آموزش تعداد اشیا and و مکان ها افزایش می یابد.
چشم ورزشکار بسته می شود تا هیچ گونه تماس دیداری نداشته باشد. دستیار کارآموز را لمس می کند و او نیز باید به نوبه خود عملی انجام دهد (موضع گیری کند ، بپرد). همه اینها به هدف آموزش و تخیل شما بستگی دارد.
شریک یک برگ کاغذ را در دست دارد و ناگهان کار را رها می کند. کارآموز باید آن را با دو انگشت بگیرد. شما می توانید یک بازی انگشتی کودکان - "حتی-فرد" را اعمال کنید. با پیشرفت آموزش ، شریک از قبل انگشتان خود را نشان می دهد ، و کارآموز باید با پرتاب انگشتان خود به یک عدد زوج ، مکمل را تکمیل کند.
نکته اصلی این است که شما قطعاً باید با یک وضعیت آمادگی آرام هماهنگ شوید. این قسمت بسیار مهمی از تمرین شماست. برای سلامتی ورزش کنید.
