دویدن در مسافت کوتاه از این نظر متفاوت است که شما را ملزم می کند حداکثر سرعت را در مدت زمان کوتاهی توسعه دهید. در اینجا هر کسری از ثانیه حساب می شود ، زیرا هرگونه تاخیر شانس برنده شدن را کاهش می دهد. برای اطمینان از سرعت بالای حرکت از همان ابتدا ، دوومیدانی ها از اصطلاحاً شروع کم استفاده می کنند.
آنچه تعیین کننده اثربخشی شروع کم هنگام دو سرعت است
شروع با سرعت حداکثر سرعت ممکن را برای اجرای مسافت های کوتاه ایجاد می کند. این ورزشکار از همان مراحل اولیه شتاب می گیرد. در مرحله اولیه دویدن است که مهم است خودتان را با یک مزیت سرعت فراهم کنید.
دوومیدانی های باتجربه زمان زیادی را برای تمرین مرحله اولیه دویدن صرف می کنند و به سرعت از خط شروع به پایین می آیند.
در طلوع دو و میدانی ، یک شروع عالی گسترده بود ، که در آن بدن ورزشکار تقریبا عمودی است. گاهی اوقات از ترفندهای مختلفی برای افزایش سرعت اولیه دویدن استفاده می شد. به عنوان مثال ، دونده ها سعی می کردند به چوبها تکیه دهند یا سنگهای کوچک را بردارند. قبلاً در دوران باستان ، ورزشکاران از اسلب سنگی استفاده می کردند تا در ابتدا متوقف شوند.
شروع کم فقط در اواخر قرن نوزدهم وارد تمرین دویدن سرعت شد. امروزه این تکنیک استاندارد تلقی می شود زیرا فواید آن مشهود است. این نوع شروع این امکان را فراهم می کند که بلافاصله با سرعت بالا شروع به کار کنید و حداکثر سرعت ممکن را در یک بخش کوتاه ایجاد کنید.
اثربخشی شروع کم با این واقعیت تعیین می شود که در لحظه نزول از خط شروع ، مرکز ثقل دونده در حال حاضر بسیار جلوتر از نقطه محوری است. موقعیت صحیح پاها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با قرار گرفتن در زاویه حاد مسیر ، پاهای دوومیدانی حداکثر نیروی دافعه را ایجاد می کنند ، که با تمام اشتیاق در شروع بالا نمی توان به آن رسید.
تکنیک شروع کم
هنگام استفاده از شروع کم ، از بلوک های به اصطلاح شروع استفاده می شود که در فواصل مختلف از خط شروع نصب می شوند. پد های نگهدارنده پد به گونه ای قرار می گیرند که نسبت به سطح تردمیل در یک زاویه خاص متمایل شوند.
لنت های کاملاً مناسب عضلات ساق پا را برای افزایش سرعت برخاست و قدرت بلند کردن کشش می دهند.
پس از دریافت سیگنال آماده شدن برای شروع ، دونده سرعت پاهای خود را روی بلوک قرار می دهد ، در حالی که روی دستان خود استراحت می کند. در این حالت ، پای آهسته دویدن روی بلوکی قرار می گیرد که در فاصله دورتر از خط شروع قرار دارد و پایه چرخشی نیز در قسمت نزدیک قرار می گیرد. پس از آن ، دونده روی زانوی پا ایستاده و در پشت ایستاده و دستان خود را در امتداد خط شروع قرار می دهد ، انگشتان شست را به سمت داخل قرار می دهد. در حالت مطلوب ، اگر دستان شما به اندازه عرض شانه ها فاصله داشته باشد. بدن قبل از شروع صاف شده ، سر کمی به سمت پایین متمایل است.
با دویدن دستور "توجه!" ، دونده سرعت پاهای خود را کمی صاف کرده ، لگن خود را بالا آورده و پاهای خود را بر روی بالشتک های پشتیبانی از بالشتک ها قرار می دهد ، در حالی که عضلات پاها را خسته می کند. ورزشکار تنه را صاف نگه می دارد ، نگاه به سمت پایین است. در زمان شلیک ، دونده به طور فعال با دو پا فشار می آورد ، دستان خود را از مسیر جدا می کند و بدن را به شدت به جلو می آورد ، و با حرکات بازوهای خم شده به خود کمک می کند. این تکنیک است که به شما امکان می دهد با حداکثر سرعت از ابتدا شروع کنید.
