من دو دوست دارم که صبح زود بیدار می شوند و هر روز می دوند. آنها هر روز صبح به مدت 10-15 دقیقه آهسته دویدن می کنند. هدف از این دویدن ، برای دختر - از دست دادن وزن ، برای پسر - "خشک کردن" عضلات است. هر دوی آنها بیش از شش ماه است که این کار را انجام می دهند ، اما هیچ کس نتیجه مطلوبی را کسب نکرده است. چرا؟
اول ، من به شما خواهم گفت که چربی سوزی با هر روز 10-20 دقیقه آهسته دویدن بسیار دشوار است ، و سپس من به شما می گویم که چگونه برای چربی سوزی موثر اقدام کنید ، و من همچنین برنامه آموزش ساده خود را شرح می دهم که هر کس می تواند به راحتی و به راحتی برای خود تغییر دهید.
بنابراین ، من به س mainال اصلی "چرا می دودم و لاغر نمی شوم؟" پاسخ می دهم! پاسخ ساده است: به دلیل 10-20 دقیقه آهسته دویدن ، به سختی چربی می سوزانید. نکته اینجاست: هنگام دویدن ، بدن از گلیکوژن انرژی می گیرد ، که در واقع قندی است که به راحتی قابل هضم است و در سلول های بدن شما یافت می شود. و بدن شما خیلی سریع گلیکوژن از دست رفته را بازیابی می کند … که بازهم برای تأمین هزینه های انرژی است. و چنین چرخ فلک آهسته دویدن می تواند به اندازه کافی طولانی ، تا 40-50 دقیقه طول بکشد. و فقط وقتی سلولهای بدن شما تولید گلیکوژن کافی را متوقف کنند ، بدن عاقل با سلولهای چربی اشتباه می شود. بدن از کجا می داند چه زمان استفاده از چربی به عنوان سوخت فرا رسیده است؟ پزشکان می گویند به محض افزایش جریان خون در سلول های چربی و افزایش میزان اکسیژن محلول در این خون ، چربی شروع به تجزیه می کند. آنهایی که وقتی که واقعاً خسته می شوید و سخت نفس می کشید.
خط پایین: اگر می خواهید با آهسته دویدن از شر چربی های اضافی خلاص شوید ، باید بیش از 50 دقیقه بدوید ، یعنی طی 40-50 دقیقه شما باید بدن را "گرم" کرده و 10-20 دقیقه دیگر بدوزید و چربی بسوزانید. ولی! توجه! هنگام آهسته دویدن (9-12 کیلومتر در ساعت) برای بیش از یک ساعت ، بدن کل ذخایر گلیکوژن را تخلیه می کند و سرعت تجزیه چربی آنقدر زیاد نیست که بتواند تمام هزینه های انرژی را پوشش دهد و در این لحظه بدن به داخل firebox به راحتی پروتئین قابل شکستن است ، که در عضلات شما قرار دارد … بنابراین اگر می خواهید "خشک" شوید ، اما نمی خواهید توده عضلانی خود را از دست بدهید ، پس دویدن طولانی مدت مناسب ترین گزینه نیست.
برای کسانی که می خواهند چند پوند چربی از دست بدهند ، اما نمی خواهند در هر مسابقه یک ساعت روی آن صرف کنند یا نمی خواهند با چنین عضلات پمپاژ سختی جدا شوند ، چه باید کرد؟ پاسخ ساده است - فاصله در حال اجرا است. فاصله در حال اجرا چیست؟ این تناوبی برای دویدن در حداکثر تلاش و استراحت است. من این کار را اینگونه انجام می دهم: 100 متر قدم زدن ، 100 متر دویدن آهسته ، 100 متر سرعت حداکثر سرعت با حداکثر محاسبه. بیایید ببینیم که در طول دویدن فاصله ای در بدن چه اتفاقی می افتد. وقتی 100 متر را با حداکثر قدرت می دویدم ، که یک فعالیت بسیار پر مصرف است ، این فاصله کاملاً با همان گلیکوژن که در بالا ذکر کردم ، پوشانده می شود. وقتی من 100 متر راه می روم ، بدن برای "تجاوز" بعدی گلیکوژن را بازیابی می کند ، اما فقط چربی تجزیه می شود تا نیازهای فعلی را تأمین کند. صادقانه بگویم ، من نمی دانم چرا این اتفاق می افتد. اگر در بین خوانندگان پزشک وجود داشته باشد ، شاید آنها توضیح دهند. شاید به این دلیل است که پس از دو سرعت ، جریان خون به سلولهای چربی به طور قابل توجهی افزایش می یابد و میزان اکسیژن محلول نیز بسیار زیاد است. اما نکته اصلی این است که کار می کند. و برای 100 متر گذشته ، من همزمان آهسته دویدن می کنم ، استراحت می کنم ، هزینه می کنم و دوباره گلیکوژن را دوباره پر می کنم. بعد از نیم ساعت از این نوع تمرین ، کالری زیادی صرف خواهید کرد ، چربی زیادی می سوزانید و علاوه بر این ، بسیار خسته خواهید شد. در عین حال ، طبق گفته پزشکان ، توده عضلانی کاهش نمی یابد (و من این را معتقدم ، با مقایسه عضلات دونده های ماراتن و دونده های مسافت کوتاه).
